جهت اطلاع از کتاب های جدید این نویسنده روی دکمه خبرم کن کلیک کنید.
درباره نویسنده
ایتالو اسووو
ایتالو اسووو (Italo Svevo) نامِ مستعار آرون اتور اشمیتز، نویسنده‌ی ایتالیایی است. ایتالو اسووو در سال ۱۸۶۱، در شهر تریست به دنیا آمد. او از نظر مالی، مثال نقضی است بر اکثر نویسندگان بزرگ. بیشتر نویسندگان بزرگ در ادبیات، از نظر اقتصادی وضعیت باثبات و قابل اتکایی نداشته‌اند، اما اسووو تاجر و سهامدار یکی از بزرگ‌ترین کارخانجات صنعتی ایتالیا بود. وسواس خاصی در فرایند نوشتن داشت به‌گونه‌ای که در سراسر عمرش تنها سه رمان، چند داستان کوتاه و تعدادی نمایشنامه نوشت. این در حالی است که عمر نویسندگیِ او یک‌بازه ۳۰ ساله را در بر می‌گیرد و خلق چنین آثار کمی در طول این سال‌های طولانی، خود نشان از گزیده‌کار بودن اوست.
معروف‌ترین اثرش یعنی وجدان زنو در سال ۱۹۲۳ منتشر شد. برخورد مخاطبان و منتقدان در ابتدا سرد و دلسردکننده بود تا آنکه معجزه برای اسووو اتفاق افتاد؛ جیمز جویس نویسنده‌ی بزرگ ایرلندی و خالق اولیس، تلاش‌هایی برای ترجمه و انتشار این کتاب در پاریس انجام داد. تلاش‌هایی که چه‌بسا اگر نبود، یکی از آثار ادبی بزرگ تاریخ ادبیات به‌راحتی در زیر غبارها پنهان می‌شد و از بین می‌رفت. در نتیجه‌ی این کوشش‌های جویس، کتاب در فرانسه چاپ شد و موج تحسین‌های منتقدان ادبی فرانسوی را در پی داشت. این تحسین‌ها، سبب شد تا منتقدان ایتالیایی هم از دریچه‌ی دیگری به این اثر نگاه کنند و گویی تازه ارزش‌های این اثر بر آن‌ها کشف شد.
آغاز آشنایی اسووو و جویس به سال ۱۹۰۳ باز می‌گردد. سالی که در آن جویس برای مدتی در شهر تریست به تدریس زبان انگلیسی مشغول بود. دوستی صمیمانه‌ای بین این دو شکل گرفت و این جویس بود که از اسووو خواست تا با افکار و تحلیل‌های فروید آشنا شود و آن‌ها را مطالعه و بررسی کند. در سال‌هایی که جهان درگیر نخستین جنگ جهانی بود، اسووو به مطالعه‌ی مجموعه آثار فروید پرداخت. بعدها حتی تفسیر خواب فروید را هم به ایتالیایی ترجمه کرد. تأثیرات این آشنایی با آثار فروید، بعدها در آثار اسووو سایه انداخت. به‌خصوص وجدان زنو کاملاً بازتاب‌دهنده‌ی این تأثیرات است.
پیوند روان‌شناسی و ادبیات، بارزترین وجه آثار نه‌چندان پر تعداد اسووو است. نبوغ او در ادبیات ایتالیا، سبب شده تا علی‌رغم آثار کمی که خلق کرد، نامش در کنار بزرگانِ ادبیات این سرزمین قرار گیرد.
ایتالو اسووو (Italo Svevo) نامِ مستعار آرون اتور اشمیتز، نویسنده‌ی ایتالیایی است. ایتالو اسووو در سال ۱۸۶۱، در شهر تریست به دنیا آمد. او از نظر مالی، مثال نقضی است بر اکثر نویسندگان بزرگ. بیشتر نویسندگان بزرگ در ادبیات، از نظر اقتصادی وضعیت باثبات و قابل اتکایی نداشته‌اند، اما اسووو تاجر و سهامدار یکی از بزرگ‌ترین کارخانجات صنعتی ایتالیا بود. وسواس خاصی در فرایند نوشتن داشت به‌گونه‌ای که در سراسر عمرش تنها سه رمان، چند داستان کوتاه و تعدادی نمایشنامه نوشت. این در حالی است که عمر نویسندگیِ او یک‌بازه ۳۰ ساله را در بر می‌گیرد و خلق چنین آثار کمی در طول این سال‌های طولانی، خود نشان از گزیده‌کار بودن اوست.
معروف‌ترین اثرش یعنی وجدان زنو در سال ۱۹۲۳ منتشر شد. برخورد مخاطبان و منتقدان در ابتدا سرد و دلسردکننده بود تا آنکه معجزه برای اسووو اتفاق افتاد؛ جیمز جویس نویسنده‌ی بزرگ ایرلندی و خالق اولیس، تلاش‌هایی برای ترجمه و انتشار این کتاب در پاریس انجام داد. تلاش‌هایی که چه‌بسا اگر نبود، یکی از آثار ادبی بزرگ تاریخ ادبیات به‌راحتی در زیر غبارها پنهان می‌شد و از بین می‌رفت. در نتیجه‌ی این کوشش‌های جویس، کتاب در فرانسه چاپ شد و موج تحسین‌های منتقدان ادبی فرانسوی را در پی داشت. این تحسین‌ها، سبب شد تا منتقدان ایتالیایی هم از دریچه‌ی دیگری به این اثر نگاه کنند و گویی تازه ارزش‌های این اثر بر آن‌ها کشف شد.
آغاز آشنایی اسووو و جویس به سال ۱۹۰۳ باز می‌گردد. سالی که در آن جویس برای مدتی در شهر تریست به تدریس زبان انگلیسی مشغول بود. دوستی صمیمانه‌ای بین این دو شکل گرفت و این جویس بود که از اسووو خواست تا با افکار و تحلیل‌های فروید آشنا شود و آن‌ها را مطالعه و بررسی کند. در سال‌هایی که جهان درگیر نخستین جنگ جهانی بود، اسووو به مطالعه‌ی مجموعه آثار فروید پرداخت. بعدها حتی تفسیر خواب فروید را هم به ایتالیایی ترجمه کرد. تأثیرات این آشنایی با آثار فروید، بعدها در آثار اسووو سایه انداخت. به‌خصوص وجدان زنو کاملاً بازتاب‌دهنده‌ی این تأثیرات است.
پیوند روان‌شناسی و ادبیات، بارزترین وجه آثار نه‌چندان پر تعداد اسووو است. نبوغ او در ادبیات ایتالیا، سبب شده تا علی‌رغم آثار کمی که خلق کرد، نامش در کنار بزرگانِ ادبیات این سرزمین قرار گیرد.
