مسعود کیمیایی
زاده هفتمین روز مرداد ۱۳۲۰، در خیابان ری تهران. نامِ مسعود کیمیایی بیشتر با سینما گره خورده است. او از شاخص‌ترین فیلمسازان موج نوی سینمای ایران است که دست‌کم دو فیلم پرونده کاری او، یعنی قیصر و گوزن‌ها، فیلم‌های شاخصی در بررسی پدیده‌ی موج نوی سینمای ایران است؛ اما برای دوستداران مسعود کیمیایی، نکته جالب آنجاست که دستی بر آتش رمان‌نویسی و شعر نیز دارد.

کیمیایی پس از سال‌های کودکی که در محله‌هایی همچون کوچه دردار، سقاباشی، آصف‌الدوله، خیابان عین‌الدوله و… سپری شد، از دبیرستان بدر دیپلم گرفت و در همان برهه‌ها بود که کم‌کم با محافل روشنفکری آشنا شد و جذب کتاب و نشر و مقولات هنری همچون موسیقی و به‌خصوص سینما شد.

فیلمنامه‌ها و رمان‌های مسعود کیمیایی در یک نکته مخرج مشترک دارند: آن‌ها از باورها و ارزش‌هایی همچون رفاقت، جوانمردی و آرمان سخن می‌گویند؛ مفاهیمی که در آثار او، تم‌هایی تکرار شونده‌اند. قهرمانان کیمیایی در جهانی تو در تو، مبارزه می‌کنند تا جهان خواستنی خود را بنا کنند. آثار کیمیایی کرانه‌ای است میان نوعی رئالیسم اجتماعی، در کنار ذهنیتی بناشده بر پایه نوستالوژی.

زبان خاص شخصیت‌های کیمیایی، حاصل شناخت او از محله‌های قدیمی تهران است. آثاری همچون جسدهای شیشه‌ای، حسد و سرودهای مخالف ارکسترهای بزرگ ندارند از دوستداشتنی‌ترین آثار نوشتاری کیمیایی است که هریک همچون آینه‌ای بازتاب‌دهنده بخشی از جهان ذهنی اوست.