باب تجارت ایران از قبل از صفویه مفتوح بود. این گشادگی به ضرر اقتصاد ایران بود چون یک اقتصاد سنتی در مقابل یک اقتصاد صنعتی قابلیت تحمل ندارد و بالاجبار شکست می‌خورد و درنهایت می‌بایستی الگوی توسعه‌ی کشورهای صنعتی را بپذیرد. این واقعه بعد از دو سه قرنی که از ظهور اقتصاد جدید می‌گذشت حالت جدی به خود گرفت و در نیمه‌ی اول قرن هجدهم کار خود را با ایران یکسره کرد.
به موجب قرارداد ترکمانچای سیاست درِ باز تحمیل شد که هنوز برقرار است. به علت تفاوت بین اقتصاد ایران با اقتصاد غرب، تجارت به‌صورت آزاد به ضرر ایران تمام می‌شد. امیر نیز بر این امر وقوف داشت و
...
به‌صورت‌های مختلف در راه نابه‌کار کردن قرارداد بود. این امر سفارت‌خانه‌های خارجی را به‌شدت ناراحت کرده بود. امیر در زمینه‌ی تجارت، جمعی از تجار بلندپایه و کارکرده ایران را به مناسبت‌های مختلف گرد می‌آورد و مباحث تجارت را با آنها به بحث می‌گذاشت و خود در آن بحث شرکت می‌کرد و آن‌قدر بحث را زیر و بالا می‌کرد تا به نتیجه مطلوب برسد، پس آنگاه جهت اجرا برای آن فرمان صادر می‌کرد. در زمان او تجارت داخلی و خارجی رونق گرفت. منبع درآمد دولت رو به فزونی نهاد. در اواخر کار محمد شاه قراردادی جهت بازرگانی با فرانسه تنظیم شده بود. این قرارداد از نظر شکل و محتوی شبیه قراردادهای ایران با روس و انگلیس بود و سیاست باز در آن مورد توجه قرار گرفته شده بود. عمر محمد شاه به امضاء قرارداد وفا نکرد. امیر از امضاء قرارداد سر باز زد، سفیر فرانسه امیر را تهدید به قطع رابطه کرد و امیر باز هم قرارداد را امضا ننمود. سفیر فرانسه ایران را ترک کرد در‌حالی‌که امیر همچنان در بیان و در عمل می‌گفت که منافع ما در رونق صنعت است و نه در وارد کردن هر بنجل خارجی.
فروش ویژه
به درخواست مشتریان گرامی تمدید شد.
فروش ویژه بمدت سه روز تمدید شد.
فقط تا 1403/01/27
