گوشه ای از کتاب
همپیمانی با شورشیها ناگزیر پای فرانسه را هم به جنگ با بریتانیا که در امریکا حکومت را در دست داشت میکشید و البته فرانسه هم همین را میخواست. سیاست بوربونها برخاسته از این اصل جفرسونی نبود که روزی میرسد که هر ملتی باید در میان قدرتهای روی زمین، جایگاه جداگانه و برابری را بپذیرد که قوانین طبیعت و خداوندِ طبیعت برایش تعیین میکنند. پادشاه فرانسه این عقیده را نداشت، گرچه عقیدهی متحدی بود که اکنون فرانسویان نیز سنگ آرمانش را به سینه میزدند. انگیزهی فرانسویها کمتر فلسفی و بیشتر دشمنی ساده با انگلیسیها بود و از هفت قرن دشمنی، از سال
...
۱۰۶۶ به بعد، و از آرزوی جبران زیانهای آنها در جنگ هفت ساله آب میخورد. بنابراین نه دغدغهی امریکا بلکه همان جنگ قدرت برّ قدیم بود که پای فرانسویها را هم به میان کشید و امکان کسب استقلال از بریتانیا را برای مستعمرات امریکایی فراهم آورد. اتحاد براساس دو پیمان بود، یکی پیمان دوستی و بازرگانی و دیگری قول خودداری از صلح جداگانه با بریتانیا تا زمانی که استقلال امریکا را نپذیرفته بود.
ژوییهی ۱۷۷۸، پنج ماه بعد از آنکه فرانسه با امریکا پیمان بست، به بریتانیا اعلام جنگ کرد و سال بعدش اسپانیا نیز با تجدید معاهدهی خاندان بوربون به فرانسه پیوست. در مقابل، فرانسه به اسپانیا وعده داد که کمک کند جبلالطارق و مینورکا را پس بگیرد.
بیشترین ترس فرانسه از این بود که مستعمرات با کشور مادر کنار بیایند و تجارت و موقعیت استعماری و دریاییاش را احیا کنند و بریتانیا دوباره به تفوقی دست یابد که هدف اصلی فرانسه در جنگ کاهش آن بود. اشارات عمدی بنجامین فرانکلین به فرانسویان دربارهی احتمال مصالحه، و نشانهها و هشدارهایی که فرانسویها به خیال خودشان میدیدند، اولین عاملی بود که آنها را به عقد پیمان اتحاد واداشت. قول خودداری طرفین از صلح جداگانه از واهمهی فرانسویها از آشتی بریتانیا با مستعمرات عجالتا میکاست؛ اما طولی نکشید که پیشنهاد صلح بریتانیا به مستعمرهها دوباره ترس در دل فرانسویان انداخت.
هفده روز پس از ورود فرانسه به جنگ، نبرد دریایی آغازین که ربطی هم به امریکا نداشت ولی در بلندمدت آسیب فراوان به تلاشهای جنگی بریتانیا زد -ولو بیشتر معنوی تا مادی- نزدیک جزیرهی آشَنت در کانال مانش روی داد. هدف فرانسویها این بود که کانال را بگیرند تا بعد به انگلستان حمله کنند. هدف انگلیسیها، پس از آنکه جاسوسانشان از عزیمت دو ناوگان فرانسوی به برست و تولون خبر دادند، این بود که از الحاق آنها به یکدیگر جلوگیری کنند و اگر موفق نشدند و ناوگانها از کانال بالا رفتند به آنها هجوم ببرند، مگر اینکه نیروی آنها بسیار بیشتر باشد و در این صورت برای تقویت به سواحل خود بازگردند.