اسم من ویلیام دیپ پسر است، در شهر بالتیمور ایالت مریلند زندگی میکنم و میمیرم برای ماجراجویی. آدمهایی خیال میکنند من یک پسربچهی دوازده سالهی معمولی هستم، بیلی صدایم میکنند.
اما آن چند نفری که مرا خیلی خوب میشناسند، مرا به اسم مخفیام صدا میکنند: اعجوبهی دریا.
«خطر» برای من نقش صبحانه را دارد و حتما باید روزم را با یک کاسه خطر سالم و لازم و کافی شروع کنم.
الان وسط اقیانوش هستم. البته که تاریک و خطرناک است، اما میدانید من به اینجا چه میگویم؟ خانه.
الان دارم شناکنان از جزیرهی کاریبو، یک جزیرهی ماسهای کوچک تو ... دریای کارائیب، دور میشوم. از پشت ماسک مادون قرمزم، مستقیم روبهرویم را نگاه میکنم. بالههای تیزم که با اشعهی لیزر هدایت میشوند، با سرعت آب را میشکافند و مرا جلو میبرند.