آندرآس به یاد روز خاکسپاری پدرش افتاد. روز گرمی بود. آن زمان، والتر و خانواده‌اش در یک آپارتمان زندگی می‌کردند و از او دعوت کرده بودند که آنجا بماند. اما دعوتشان را رد کرده و در هتلی در کنار میدان مرکزی دهکده اتاقی گرفته بود.
والتر می‌خواست روز بعد دنبالش بیاید، اما او گفته بود که راضی به زحمتش نیست.
در تمام مدت اقامتش در آنجا پکر بود. تصمیم‌گیری در مورد ساده‌ترین کارها به نظرش فوق‌العاده سخت می‌آمد. فقط توانایی فکر کردن به چیزهای جزئی را داشت، اما قدرت درکش از همیشه قوی‌تر شده بود. همه‌چیز به نظرش شدیدتر و بیش از حد پرسروصدا می‌آمد. صداها،
...
رنگ‌ها و حتی بوها از همیشه زنده‌تر بودند. وقتی موقع رفتن به گورستان، از خیابانی می‌گذشت، ماشینی ترمز کرد و راننده شیشه را پایین آورد و سرش داد کشید. آندرآس بدون آنکه واکنشی نشان بدهد به راهش ادامه داد. قطره‌های عرق را روی تیغه‌ی کمر و پیشانی‌اش احساس می‌کرد.
