کتاب نادر نشر فردوس

ایرانیان که فر کیان آرزو کنند

باید نخست«نادر» خود جستجو کنند

مردی بزرگ باید و، عزمی بزرگتر

تا حل مشکلات، به نیروی او کنند

مردانگی به دسته ی شمشیر بسته است

مردان همیشه تکیه خود بر او کند.

از کودکی، گهگاه، نام «نادر» را از زبان پدربزرگ و مادربزرگ و پدر و مادر خود، می شنیدم ولی زمانی توانستم به گونه ای روشن و علمی با نام « نادر» آشنا شوم که در سال چهارم دبیرستان بودم و دبیر تاریخمان به نام «اخوان» در چار چوب آموختن تاریخ ایران، به دوران افشاریان رسیده بود و داستان هایی از قهرمانی ها، جانبازی ها، دلاوری ... ها و پشتکار این نادره ی زمان، به شیرینی برایمان می گفت.

از آن پس، دلباخته منش این مرد شدم و پس از گرفتن دیپلم، در کنار کارهای گوناگون زندگی روزانه، زمانی را هم برای رفتن به کتابخانه ها و خواندن کتاب هایی درباره ی « نادر» ویژگی دادم.

در همان زمان دو رویداد دیگر، رخ داد:

نخست چاپ پاورقی «زندگی پر ماجرای نادر»، نوشته ی دکتر محمد حسین میمندی نژاد در هفته نامه سپید و سیاه بود که دلبستگی مرا به « نادر» دو چندان کرد و دوم چشم به جهان گشودن کوچک ترین برادرم.

من چنان شیفته ی این قهرمان ناآرام شده بودم که با پافشاری و یکدنگی از پدرم خواستم تا نام این نوزاد را«نادر» بگذارد و سرانجام نیز توانستم پدر دیرپذیر و خودرای خویش را وادارم که چنین کند.

سال ها در پی هم گذشتند و من، به این کتابخانه و آن کتابفروشی، به این روزنامه و آن هفته نامه و به این مجلس سخنرانی و آن نشست فرهنگی و تاریخی سر می کشیدم و بدنبال نوشته ها و گفته ها و بررسی های گوناگون( که نام آنها را در پایان هر بخش می نویسم)، در پیوند با زندگی «نادر قلی» بودم و از هر کجا، یادداشتی برمی داشتم.

بسیاری می خواستند آن یادداشت ها را به گونه ی کتاب درآورم و بر این خواسته ی خود پافشاری می کردند.

ولی ناتوانی مالی، این پروانه را به من نمی داد تا اینکه یک ایرانی فرهنگ دوست که هرگز او را از پیش نمی شناختم، پرداخت هزینه ی سنگین چاپ یکم این کتاب پنج – شش جلدی را پذیرفت و نشان داد که هنوز هم کسانی یافته می شوند که به تاریخ و فرهنگ میهن خود، بیش از زر و سیم ارج و ارزش می گذارند و او «مهندس محمد نصری» بود. این کتاب در زمانی اندک به فروش رفت و اکنون چاپ دوم آن را پیش روی دارید.

آنچه را در این کتاب می خوانید، تنها « تاریخ» نیست. داستان و زندگینامه ی مردی است که از دل مردم برخاست، از هیچ آغاز کرد و با پشتکار و دلاوری و جوانمردی شگفتی آور و با نیروی تبرزین و شمشیر و اندیشه ی خود، پای به دروازه ی تاریخ و یه مرز جاودانگی نهاد و خود « تاریخ ساز» شد.

بر این پایه آنچه را که می خوانیم، نه تاریخ است و نه بیرون از تاریخ

زندگینامه ی مردی در چار چوب داستان است که من بیشتر دوست دارم آن مرد را «سردار ملی» یا «قهرمان میهنی» بنامم تا یک «پادشاه»

زیرا «نادر»، در دورا زندگی نسبتاً کوتاه خود( 58 سال خورشیدی) تنها یازده سال شاه بود و سی و پنج سال دیگر از زندگی پس از کودکی اش در میان چکاچک شمشیرها و سپرها و غرش توپ ها گذرانید و در خور نگرش است که، در یازده سال پادشاهی اش نیز یکدم آرام نداشت و در کاخ های پرشکوه و در میان بسترهای نرم نیارمید و آواری شیهه اسبان را دل انگیز تر از چهچهه نغمه سرایان درباری دانست.

پس به چنین کسی، نام «قهرمان» و «سردار» بیشتر می برازد تا شاه.

به همین انگیزه نیز نام این کتاب را «نادر، قهرمان بی آرام، پادشاه ناکام» گذاردم.

در اینجا برخود بایا می دانم نخست از « استاد هوشنگ پیمان» که اثر پر ارزش خود را با نگرش به شناسه هایی که تاریخ نویسان از چهره ی نادر بدست داده اند، پدید آورده و پوشانه ( جلد) کتاب را زیبایی ویژه بخشده است، سپاسگزار باشم و پس آنگاه یاد دبیر تاریخ دبیرستانم را که شور میهن دوستی در نهاد من پدید آورد گرامی بدارم.

گربفردست، روانش پرنور       وربود زنده خدا یارش باد.

ناصر انقطاع