چکیده
معرفی مختصر کتاب نشانه‌شناسی به مطالعه نشانه‌ها و چگونگی کارکرد آنها می‌پردازد و می‌توان از آن تحت عنوان دکترین نشانه‌ها یاد کرد. در طول تاریخ مطالعات نشانه‌شناختی به پدیده نشانه از دیدگاه‌های گوناگون نگریسته شده است. «فردینان دو سوسور» که از او به عنوان پدر زبان‌شناسی نوین یاد می‌شود توجه خود را بیشتر به خود نشانه معطوف کرده است و توجه چندانی به دلالت آن به واقعیت‌های بیرونی نشان نمی‌دهد. مدلی که سوسور برای نظام نشانه‌ای ارائه می‌دهد بدین قرار است: واقعیت بیرونی معنا = مدلول + دال. «چارلز سندرس پیرس» که به پدر سنت نشانه‌نشاسی آمریکایی
...
معروف است، بر دلالت، تاکید ویژه‌ای می‌نهد و در واقع نشانه‌شناسی را نظریه عمومی شیوه‌های دلالت تعریف می‌کند. از این رو از دیدگاه او عناصر اصلی در نظریه نشانه‌شناسی، نشانه، موضوع و مفسر است که سه ضلع یک مثلث را تشکیل می‌دهد. اما «اومبر تواکو» ـ نویسنده کتاب حاضر ـ بر این باور است که در نشانه‌شناسی نه از نشانه‌ها بلکه از نقش نشانه‌ای باید سخن به میان آورد. نقش نشانه‌ای، رابطه‌ای است قراردادی که میان بیان و محتوا برقرار می‌شود. در این میان، محتوا خود، ساخته و پرداخته فرهنگی مشخص است، از این رو بیان در وهله نخست به فرهنگ بازمی‌گردد. از سوی دیگر اکو به گونه‌شناسی نشانه‌ها اعتقادی ندارد و بر این باور است که فرهنگ و قرار دادهای منتج از آن در زمره عوامل عمده تولید نشانه‌ها قرار دارند. از این‌رو نشانه، زاییده جملات پیچیده‌ای است که در آن شیوه‌های گوناگون تولید و شناخت دخالت دارد. اکو در کتاب حاضر می‌کوشد تا با طرح مباحثی به روشن ساختن مسائل مربوط به تولید و بازشناسی نشانه‌ها کمک کند.
