- ناشر محترم توجه بنده را به این نکته مهم جلب کرد که در ایران مشکل انگیزه وجود دارد و هر سال چندین و چند همایش و نشست و گردهمایی برگزار میشود که ببینند برای اینکه انگیزه ی مردم را بالا ببریم، باید چه کار کنیم؟ نکته اینجاست که این صورت مسئله به کل غلط است، زیرا اگر انگیزه ای «دادنی» باشد، اصولاً اثری مخرب دارد. پرسش درست این است: «چگونه انگیزه ی مردم را نکشیم؟» یکی از پاسخ ها این است که اگر مردم به حق بر سر کاری گذاشته شده باشند، هم می توانند ثمربخش باشند، هم به انگیزه ی بیرونی وابسته نباشند و درعین حال انگیزه ی دیگران را نکشند. اما دانیل پینک،
- نویسنده ی کتابی که در دست دارید، پاسخ را اینگونه کف دست تان می گذارد: بستگی دارد! به اینکه با چه مردمی سروکار دارید، چه جور کاری از آنها می خواهید، و چقدر بودجه ی اضافی دارید که هدر دهید. درنهایت، به تصمیم گیرنده بستگی دارد: کسی که در هر سطحی، اعم را خانواده، کسب وکار کوچک، شرکت تجاری، سازمان دولتی، وزارتخانه، یا ملت، باید عده ای را رهبری کند. از طرفی، باید دید روان شناسان این مملکت ازچه نوع «انگیزه»ای برخوردارند. حتماً روزی کسی پیدا می شود که در زمینه ی خدمت و خیانت روان شناسان کشورمان مطالعه ای صورت دهد. این هم حقیقتی است که مردم ما ازجمله باهوش ترین مردمان دنیا هستند. به جواب رسیدید؟
