اعتراف می‌کنم که با وجود اون همه توهین، از هواداراتم. من از تحسین‌کننده‌هاتم، زوکرمن. من کسی‌ام که الان سال‌هاست پیگیر روند کارِت بودم.
مدت‌هاست که منتظرم کارِت بین مردم گل کنه. می‌دونستم که بالاخره یه روز اتفاق می‌افته. باید اتفاق می‌افتاد. تو استعداد نابی داری.
تو کاری می‌کنی که همه چیز برای مردم واقعی جلوه کنه. اما راستشو بخوای، به گمونم این بهترین کارِت نیست.
-اوه، واقعاً؟
-ادامه بده، تحقیرم کن، اما اون عمق قبلی تو این کارت نیست. شتابزدگی، آره؛ عمق، نه. این کاریه که باید می‌نوشتی تا برات یه شروع تازه باشه.
واسه همین ناکامله، خامه، هنرنمایی
...
پر زرق و برقه. اما من درک می‌کنم. حتی این کارو تحسین می‌کنم. امتحان کردن همه چیز به شیوه‌ای نو تنها راه رشده.
می‌بینم که در جایگاه یه نویسنده رشد فوق‌العاده‌ای داری، به شرط اینکه دل و جرأتت رو از دست ندی.
– و تو هم داری با من رشد می‌کنی، حرفت اینه دیگه؟
خندۀ عاری از شادی جنایتکار نمایش. ها ها ها
زوکرمن گوشی را گذاشت. باید همان اول که صدایش را می‌شنید، چه می‌شناختش چه نه، گوشی را می‌گذاشت. باز هم همان مزخرفاتی که فقط می‌بایست به آن‌ها عادت می‌کرد. پیش‌پاافتاده، بی‌معنا، قابل پیش‌بینی به‌هر‌حال، او که تام سوئیفت ننوشته بود. بله، حق با راشل بود. ممکنه کار یه عوضی باشه، آقای زوکرمن. من اگه بودم، اهمیتی نمی‌دادم.
با این حال، با خودش فکر کرد که آیا نباید به پلیس زنگ بزند؟
فروش ویژه
به درخواست مشتریان گرامی تمدید شد.
فروش ویژه بمدت سه روز تمدید شد.
فقط تا 1403/01/27
