پشت سر گذاشتن رقبا با فاصلۀ زیاد، به احتمال زیاد، کسبوکار شما را انحصاری خواهد کرد؛ اما زمانی یک کسبوکار انحصاری، به یک کسبوکار برجسته و ممتاز تبدیل می‌شود که بتواند با گذشت زمان دوام بیاورد و منسجم‌تر شود. به عنوان مثال، ارزش مؤسسۀ نیویورک تایمز را با شرکت توییتر مقایسه کنید: شمار کارکنان هریک از این دو شرکت حدود چند هزار نفر است و کسب‌و‌کارشان هم تا حدودی شبیه به هم است؛ یعنی خبررسانی، اما هنگامی‌که شرکت توییتر در سال ۲۰۱۳، به شرکت سهامی عام تبدیل شد، رقمی افزون بر ۲۴ میلیارد دلار ارزش‌گذاری شده بود که بیش از ۱۲ برابر ارزش مؤسسۀ
...
نیویورک تایمز در همان زمان بود. با وجود اینکه نیویورک تایمز در سال ۲۰۱۲ حدود ۱۳۳ میلیون دلار درآمد داشت و توییتر در همان سال ضرر کرده بود. چه عاملی سبب این ارزش‌گذاری کلان برای توییتر و اختلاف زیاد آن با نیویورک تایمز شده بود؟
پاسخ این پرسش، در تولید گردش نقدینگی نهفته است. این پاسخ در نگاه اول، مسخره به نظر می‌رسد؛ زیرا نیویورک تایمز سودآور بود و توییتر زیان‌ده، اما ارزش یک شرکت بزرگ، با توان تولید گردش نقدینگی آن شرکت در آینده تعریف می‌شود. سرمایه‌گذارانی که در شرکت توییتر سرمایه‌گذاری کرده‌اند، انتظار دارند این شرکت به‌سرعت به منفعت انحصاری دست پیدا کرده و بتواند این انحصار را حداقل برای ده سال پس از آن حفظ کند. این در حالی است که دوران انحصار روزنامه‌های سنتی، مانند نیویورک تایمز اکنون به سر رسیده است.
به بیان ساده‌تر، ارزش امروز یک کسبوکار، حاصل جمع تمام سودی است که این کسبوکار در آینده به دست خواهد آورد (برای ارزش‌گذاری صحیح یک کسبوکار، باید گردش نقدینگی آیندۀ آن را با بهرۀ ارزش فعلی آن محاسبه کنید، زیرا ارزش (یا قدرت خرید) امروز هر مقدار پول، از ارزش (قدرت خرید) همین مقدار پول در آینده بیشتر است؛ یعنی متناسب با نرخ تورم.)
