کتاب اوستا نشر علم

کاتاها سروده های زرتشت یکی از کهنترین نوشته ها نیست که در جهان بر جای مانده است. اگر کسانی به معجزه و کارهای بیرون از توان انسانی باور داشته باشند پایدار ماندن کاتاها پس از گذشت آنهمه رویدادهای ویران کننده خود بزرگترین معجزه است. پیشینه شناسانی با این گنجینه دانش فلسفی و اخلاقی برای جهان غرب فقط به دویست سال پیش میرسد. زمان زرتشت را از ۶۰۰ تا نه هزار سال پیش از میلا روایت کرده اند. در حالکیه بر اساس بررسی های استاد بهروز اشوزرتشت ۱۷۶۸ سال پیش از میلاد به جهان آمده و در سن هفتاد و هفت سالگی جهان را بدورد گفته است. کو اینکه دانش اوستاشناسی در دو سده گذشته با بدست آمدن اسناد و کشفیات جدید پیشرفت کرده است ولی نباید انتظار داشت از راه بررسی دانشمندان غربی که هر کدام به نوبه خود دارای تعصبات مذهبی و ملی هستند. کاتاها و اندیشه های فلسفی زرتشت را بتوان شناسانی کرد نظریات هر یک از زبانشناسان و دانشمندانی که خواسته اند در زمنیه اوستاشناسی تئوری و عقیده ارائه کنند کو اینکه از سوی گروه زیادی هم استقبال شده باشد. پس از مدت کوتاهی از ارزش افتاده و اعتبار خود را از دست داده است. در زمان حاضر نیز تمام تئوریها و نظریاتی که از سوی زبان شناسان غربی اظهار میشود چون نمی خواهند به اصول خداشناسی (تئولوژی) و ریشه های فلسفی اندیشه های زرتشت توجه کنند بیشتر نظراتشان بر پایه حدس و کمان استوار است و نشان دهنده عظمت اندیشه های اشوزرتشت نیست.

اسقف جان ويلسون Reverend John Wilson با مراجعه به ترجمه بورنوف تردیدی به خود راه نداد و اصالت کتابی را که قبلاً انکار می کرد ناگزیر تائید نمود. بدین ترتیب روش بررسی و پژوهش در اوستا به يك مسیر مطمئن و منطقی افتاد

بورنوف برای تحقیق چیزی جز ترجمه سانسكريت يسنا در دست نداشت که آنهم صد در صد مورد اعتماد نبود چون مستقیماً از روی متن اصلی اوستائی بعمل نیامده بود و ترجمه لغت به لغت از پهلوی بود که غالباً برای رفع ابهام آن میبایست به اصل پهلوی آن مراجعه شود. هنگامی که بورنوف تفسیر یسنای خود را آماده میکرد مصادف بود با کشفیات سیلوستر دو ساسی و خواندن سکه ها و کتیبه های ایران باستان ولی این کشفیات کمکی به بورنوف نمی کرد. فقط پس از چهار سال یعنی در سال ۱۸۳۹ بود که نخستین نوشته راجع به زبان پهلوی دستنویسها با درایت ، ژوزف مولر » منتشر Journal Asiatique( »در روزنامه آسیانی )Joseph Müller( شد. به علت محدود بودن منابع سنتی و پهلوی که در اختیار بورنوف بود ناگزیر متوسل به Etymologie و اشتقاق واژه های اوستانی از زبان سانسکریت می شد. چون دار مستتر با این روش مخالفت جدی داشت معتقد بود تنها مواردی که ترجمه بورنوف دارای اشتباهاتی است همان مواردی است که تصور کرده باید از راه جستجوی اشتقاق كلمات اوستانی از سانسکریت به ترجمه درست دست یابد. دار مستتر که از طرفداران مکتب سنتی (Traditionnel) است معتقد است اشتقاق و جدا شدن واژه های یک زبان از زبان دیگر فقط کار ترجمه را تسهیل میکند و گرنه نشان دهنده هیچ واقعیتی نیست بلکه واقعیت را باید از لابلای تاریخ و سنت و دلائل مثبت علمی بدست آورد و اضافه میکند که اگر عمر بورنوف کفاف می داد و به تدریج به مدارك جديد که هر روز به تعداد آنها افزوده میشد دسترسی پیدا می کرد کمتر به جستجوى اشتقاق كلمات متوسل میشد و بیشتر به قواعد دستور زبان مقایسه ای می پرداخت

هنگامی که به سال ۱۸۵۲ بورنوف در گذشت گروهی تصور می کردند