جستجوهای اخیر
جستجوهای پرطرفدار
238,000
مقدمه ی سید علی اکبر پرورش
۱. حب، یعنی دوست داشتن یعنی تعلق و ارتباط وجودی بین محب و محبوب عاشق و معشوق و این امر یکی از جلوه های زیبای فطرت است که در نهانخانه ی وجود هر انسان به ودیعت نهاده شده و همگانی همه مکانی و همه زمانی است. هر انسانی کمال خود را در عشق میجوید یعنی عاشق کمال طلب با برق و با جذبه ای وجود خود را در اختیار معشوق کمال بخش خویش قرار میدهد تا او را به مقصد و مقصود برساند. منتها باید در نظر داشت که بعضی محبتها حقیقی و واقعی است و بعضی موهوم و خیالی است که در اصطلاح «مجازی» می خوانند. ۲ نکته ی دیگر اینکه هر کسی دوست میدارد که معشوق و محبوب خود را بستاید و زبان به وصف او بگشاید و با هر هنری که دارد مثل شعر، نقاشی و ..... از زیباییها و دلرباییهای او بگوید زیرا اصل ستایش و ستایشگری هم یکی از جلوه های شورآفرین ذات انسانی است که فصل عظیم و گسترده ای را در تاریخ بشری به خود اختصاص داده است.
تلگرام
واتساپ
کپی لینک