جستجوهای اخیر
جستجوهای پرطرفدار
192,400
حدوداً تا ۱۸۲۰، زیبایی شناسی خردگرا و مساوات طلبی، که دست پرورده انقلاب فرانسه بود، جای خود را به سبک شاعرانه، بی دغدغه، جسورانه و زیبای رمانتیک بخشید. زنان آرزو داشتند علاوه بر لباس ها، ادا و اطوارشان نیز به کیفیتی اثیری و رؤیاگون دست یابد. این دل مشغولی، از رواج و محبوبیت ادبیات رمانتیک انگلیسی و اسکاتلندی، خاصه در فرانسه حکایت داشت. آثار مر والتر اسکات، لرد بایرون و ماری شلی، تب و تاب اشتیاق اروپایی ها به واقعیت گریزی رمانتیک را دامن زدند و شخصیت های داستانی آنها، که احساساتی پرداخت شده بودند، به الگوی تقلید زنان و مردان بدل را کاری ناشایست و دور از شان می شمردند و آنان را به داشتن چهره اندوهگین و پریده رنگ مطابق با عینیت اثیری مدرمانتیک تشویق می کردند. نازک طبعی و شکنندگی بر سخت دلی و توانمندی ترجیح داده شد و غش و ضعف کردن بیش از هر حالت دیگر هم چون نمادی از طغیان احساسات برازنده می نمود. مردان نیز می کوشیدند تا قیافه غمگین و در خود فرو رفته و ژست شاعرانه به خود گیرند.
با نزدیک شدن به دهه ۱۸۴۰، افراط های خاص دوره رمانتیک رو به افول گذاشت. آستین ها ابعاد
معمولی تری یافتند رنگها ملایم تر شدند کلاه های عریض و پهن به کلاه های لبه افتاده تغییر شکل دادند و انواع مدلهای پیچیده مو جای خود را به گیسوان باز و افشان داد. با وجود این هم چنان کمرها باریک تر و دامن ها گشادتر از قبل میشد. ابعاد دامن ها به گونه ای بود که به منظور حفظ اندازه بیش از حد بزرگشان استفاده از کریتولین ضروری به نظر می رسید. سبک رمانتیکی که با اختصاص یافتن به واقعیت گریزی آغاز شده بود رفته رفته به شکل و شمایلی تغییر یافت که مانعی بی نهایت خطرناک بر سر راه سلامتی مردم عصر ویکتوریا به شمار شد.
تلگرام
واتساپ
کپی لینک