کتاب مهاجر سرزمین آفتاب خاطرات کونیکو یامامورا

(خاطرات جنگ ایران و عراق،1359-1367)

یامامورا که پس از ازدواج با یک ایرانی مسلمان و مهاجرت به ایران اسم سبا با الهام از قرآن را برای خود برمی​گزیند، با دقتی بی​نظیر و زبانی ساده و شیوا خاطرات خود را از کودکی تا حال بیان می​کند. هرچند که سال‌ها قبل در کشور ژاپن و در خانواده​ای بودایی مذهب متولد شده و تا بیست و یک سالگی تحت آموزه​های بودایی بوده، اما ازدواج با یک جوان مسلمان ایرانی مسیر زندگی‌اش را تغییر داده و آنقدر روحیات انقلابی و اسلامی​اش را تقویت کرده که فرزند نوزده ساله‌اش در جبهه‌های جنگ تحمیلی ایران به شهادت رسیده است.

زندگی در ایران و جامعه اسلامی برای یامامورا بسیار جالب و پر از اتفاقات و حوادثی نظیر قیام 15 خرداد، انقلاب و تغییر حکومت و دوران جنگ تحمیلی است که یکی از پسران خود را در این مسیر تقدیم اسلام و کشور می​کند و معتقد است در زندگی هرچه جلوتر می​رود درهای جدیدی به رویش باز می​شود.

یا نور ليس كمثله نور
مردادماه سال ۱۳۹۳ (آگوست ۲۰۱۴) با گروهی نه‌نفره از جانبازان شیمیایی برای شرکت در مراسم سالگرد بمباران اتمی هیروشیما به ژاپن دعوت شدیم. در فرودگاه، بانویی محجبه، با سیمای شرقی، به‌عنوان مترجم گروه، به ما معرفی شد.
این سفر سرآغاز آشنایی من با کونیکو یامامورا بود. او در مسیر طولانی پرواز دبی - توکیو بیشتر قرآن می‌خواند و گاهی با زبان ساده و تا حدی نامأنوس خاطراتی برای من تعریف می‌کرد.
در ژاپن، به هنگام دیدار جانبازان شیمیایی و بازماندگان بمباران اتمی هیروشیما، گوشم به سرفه‌های جانبازان بود و چشمم به کونیکو با مامورا که حرف‌های دو گروه را برای هم ترجمه می‌کرد و گاهی قطره اشکی از گوشه چشمانش جاری می‌شد و عطش مرا برای شنیدن داستان زندگی‌اش بیشتر می‌کرد و من تا آن زمان نمی‌دانستم که او یگانه مادر شهید ژاپنی در ایران است.
از همان سال، همواره اندیشه نگارش زندگی این یگانه بانو ذهنم را مشغول کرده بود. بنابراین، طبق قاعده شخصی‌ام، پیش از «مصاحبه»، طريق «مصاحبت» و همراهی با راوی را پیش گرفتم و طی هفت سال به هر بهانه و در هر دیدار نقبی به دنیای درونی‌اش زدم تا در اتفاقات و حادثه‌ها نمانم. و سرانجام پذیرفت که اسرار ناگفته زندگی‌اش را بازگو کند.
گام اصلی در مصاحبه را رفیق راه و دوست همیشه همراهم، مسعود امیرخانی، برداشت و با راوی، خانواده، و اهالی محل و مسجد در قالب ۵۲ ساعت مصاحبه کرد. مرحله تدوین و نگارش هم سهم این قلم شد و هر دو کوشیدیم این متن، در عین التزام به لحن آرام و کلام ساده راوی، از مختصات یک اثر ملی برای ترجمه به زبان‌های انگلیسی و ژاپنی برخوردار باشد.
پس از یک سال کار مداوم و به لطف صداقت و دقت اعجاب‌آور راوی در بیان واقعیت‌ها و حافظه بسیار قوی او در نقل جزئیات و ترکیب و تطبيق خاطرات او با روایت‌های پیرامونی و نظارت و تأیید استاد مرتضی سرهنگی، شیرازه کتاب مهاجر سرزمین آفتاب در روز شهادت حضرت زهرا(س) بسته شد.
حمید حسام
زمستان1398 - همدان

وقتی علتش را می پرسیدم می گفت: «آنها مشروب می خورند و ما نمی توانیم سر یک سفره با هم بنشینیم.» او از انجام این کار ابایی نداشت و بر سر اصول اعتقادی اش محکم و استوار بود و اگر وقت نماز می شد و اتاقی برای خواندن نماز پیدا نمیکرد، یک گوشه رستوران یا حتی توی خیابان سجاده اش را پهن میکرد و نماز میخواند جدیت او در عبادت انگیزه ای شد در من برای پوشیدن روسری یک روز عکس خودم را با یک روسری نقاشی کردم و به او نشان دادم. خوشحال شد. روز بعد برایم چند تا روسری خرید و از آن به بعد بدون روسری از خانه بیرون نیامدم. او مرا در انجام دادن فرایض دینی مجبور نمیکرد تا خودم یکی یکی با مفاهیم و روح آنها آشنا بشوم. میگفت: «پیامبر برای ارائه فضیلت های اخلاقی به پیامبری برگزیده شد.» آقای بابایی خودش الگوی انجام دادن این اخلاقیات شده بود. جدیت خوشرویی خوش اخلاقی و مداومت او مثل آهنر با مردم را به طرف خودش میکشاند و حتی توانست با این روش بعضی از دوستان ژاپنی اش مثل آقای سوادا را، که قبلا مسلمان شده بود، تحت تأثیر قرار دهد. روزی مادرم به خانه ما آمده بود. وقتی می آمد، به احترامش غذای ژاپنی درست میکردم.

سرگذشت پرماجرا و پرجاذبه ی این بانوی دلاور که با قلم حمید حسام نگارش یافته است. جدا خواندنی و آموختی است . رسا و شیوای من این بانوی گرامی و همسر بزرگوار او را سالها پیش در خانه شان زیارت کردم خاطره ی آن دیدار در ذهن من ماندگار است. آن روز جلالت قدر این زن و شوهر با ایمان و با صداقت و با گذشت را مثل امروز که این کتاب را خوانده ام نمی شناختم، تنها گوهر درخشان شهید عزیزشان بود که مرا مجذوب میکرد. رحمت و برکت الهی شامل حال رفتگان و ماندگان این خانواده باد.