کتاب آگاه بودن از آگاه بودن

حد در این ترجمه در - توانم کوشیده ام متنی به دست دهم که محتوای کتاب انگلیسی را به بیان بومی فارسی عرضه کند تا خواننده با صورت و در نتیجه با محتوای متن احساس نزدیکی کند نه آن که متنی مهجور به دست داده باشم که در آن خواننده با ترکیبی از وضوح و ابهام روبرو شود و هرگز کامل در نیابد که نویسنده چه می گوید.

اما از سوی دیگر باز در حد توانم تلاش کرده ام سبک بیان فردی نویسنده را محفوظ و واژه بندی متن فارسی را از واژه بندی متون مشابه بومی متمایز نگاه دارم تا خواننده در صدد تطبیق این دو واژه بندی برنیاید و از قضاوت نادرست و بدفهمی بر حذر بماند. هر چند هر گونه تطبیق در سطحی ژرف تر از زبان ممکن و به اختیار خواننده است.

برای نمونه در واژه بندی از کلمه ی زوال به جای فنا از جوهر به جای فطرت و از نادوگانگی به جای وحدت استفاده کرده ام و البته بسیاری موارد دیگر تا تطبیق زبانی آنی موجب پیش داوری و بدفهمی نشود در بیان نیز سعی کرده ام سبک ریاضی وار و ساده ی نویسنده را با بیان شاعرانه مرسوم فارسی در این گونه متون جایگزین نکنم مگر در مواردی که نویسنده خود این گونه بیان کرده است.

در حین ترجمه آنجا که به دشواری خوردم در ترجمه ی خانواده ی واژه ی object بود که در فارسی معادلی برای آن نیافتم که مشتقاتش هم معادل مشتقات آن در انگلیسی باشد و نیز حتی خود واژه ی object هم معادلی در فارسی نداشت که تمام معانی آن را به مفهوم فراگیری که در این کتاب آمده در بر گیرد.

برایتان ناکارآمد بوده که انگیزه تان را برای سرمایه گذاری هویت، امنیت و شادی خود در آن رفته رفته از دست می دهید.

این فهم یا دریافت شمی یکی از ژرف ترین و آزاردهنده ترین تشخیص هایی است. که ممکن است به کسی دست دهد و آغازگر بحرانی است که بررسی و حل آن موضوع کتاب حاضر است.

زمانی که این تشخیص رخ میدهد دیگر هرگز قادر نخواهیم بود میل به آرامش و شادی پایدار را با همان اعتماد قبلی در تجربه ی موضوعی سرمایه گذاری کنیم. گرچه شاید این تشخیص فراموشمان شود و به آن توجه نکنیم و در نتیجه مکرراً به تجربه ی موضوعی روی بیاوریم و حس رضایت را در آن بجوییم ولی این دریافت با تناوب بیشتر و با نیرویی قوی تر به ما هجوم خواهد آورد و هر چه شفاف تر بر درستی انکار ناپذیر و ناگزیر خود پای خواهد فشرد و از ما تقاضای شنیدن خواهد کرد و عواقب رویگردانی از آن به خودمان باز خواهد گشت.

وقتی که تجربه ی موضوعی شامل هر نوع عمل معنوی و مذهبی قراردادی که توجه ما را به موضوعی نسبتا لطیف تر چون خدای بیرونی، مرشد، ورد یا دم و بازدم معطوف می کند ناکارآیی خود را در تامین آرامش و شادی به اثبات می رساند تنها

یک راه میماند رویکرد ذهن به سوی خود و جوهره ی ذاتی اش

رویگردانی ذهن از محتوای موضوعی به سوی سرمنشأ و مایه ای که خود از آن سر برآورده جوهره ی مراقبه و نیایش است که همان راه درون سو» است که گاه آن را به خود آیی خودشناسی سکونت در خود و راه تسلیم مینامیم و راه مستقیم که این کتاب به بررسی آن میپردازد حد اعلای آن است.