جستجوهای اخیر
جستجوهای پرطرفدار
120,000
من صددرصد با دگرگونی موافق هستم، اما هیچ نمی پذیرم که خودم را منفجر کنم و رگهایم را قطع کنم به این بهانه که در خودم نمی گنجم ما نمی توانیم یک زبان را مانند یک ساختمان ویران کنیم و گرنه تروریست می شدیم نه مدر نیست.
شاعران عرب در هر دو دهه چهل و پنجاه میلادی که اصطلاحاً به آنها نسل طلایه داران میگویند با هشیاری و مهارت بازی کردند. آنها اول نقشه ریختند، بعد قطب نمایشان را میزان کردند و بعد دست به کار نوگرایی زدند. آنان با قواعد بازی آشنا بودند و ابزارهایشان را هم به خوبی به کار می گرفتند و در دریا گم نشدند. اما شاعران دهه هفتاد چرا؟
این طلایه داران مسیر قطار شعر عرب را که از روزگار جاهلی تا عصر نهضت بر ریلی تنگ راه میرفت دیگرگون کردند. اما آنها این قطار را آتش نزدند و مسافرانش را هم نکشتند و به عبارتی دیگر این شاعران ما را به روزگاری نو وارد کردند بدون آن که علیه تاریخ یا ضد ذوق عمومی جنایتی را مرتکب شده باشند.
بدر شاكر السياب، کسی را به نام مدرنیسم نکشت و هیچ به خاطر ندارم که روزی هفت تیر به دست بر صفحه تلویزیون ظاهر شده و گفته باشد که من پیامبر نوگرایی ام هر کس از من تبعیت نکند او را میکشم سیاب در سکوت کارکرد در سکوت به نوآوری پرداخت و در سکوت هم مرد.
تلگرام
واتساپ
کپی لینک