کتاب کلارا و خورشید نشر نیماژ

کلارا یک آ. اف است. یک نمونه ی خاص از ربات های انسان نما که براهی همراهی کودکان و نوجوانان طراحی و ساخته شده اند. او در مسیر مکاشفه گونه ی شازده کوچولو وارش با جوسی دختر بچه ای که بیماری خاص دارد همراه می شود. رابطه ی کلارا و خورشید خان بسیار عجیب و روحانی ست. سرو کله ی یک ماشین دودزا پیدا می شود و آیا عشق؟

«کلارا و خورشید» رمان بزرگی ست. اثر علمی تخیلی و پادآرمانشهری که رنگ و بوی آثار ماندگار کلاسیک را هم می دهد. این رمان داستانی ساده و لطیف مضمونی عمیق و تکان دهنده دارد؛ به زیبایی روایت می شود و هر مخاطبی را خود همراه می کند. این رمان شاید پاسخی کوتاه و زیبا باشد بر سوال قدیمی و پیچیده ی«انسان بودن یعنی چه؟» ایشی گوروی پس از نوبل واقعا دست به خلق یک شاهکار زده است بالاجبار!

برگرفته از نشر نیماژ

زمان زیادی نیست که رمان کلارا و خورشید به مخاطبان جهانی عرضه شده؛ اما به گواهی منتقدان معتبر بین المللی جایگاه خود را به عنوان یکی از آثار درخشان ایشی گورو ثبت کرده است کتابی که هم یادآور آثار قبلی اوست و هم مسئله ای به کل نو و تکان دهنده را مطرح میکند با همان سبک بی پیرایه و شکیل خاص ایشی گورو کازوئو ایشی گورو داستان نویس فیلمنامه نویس و موسیقی دان انگلیسی از تحسین شده ترین نویسندگان معاصر جهان به شمار میرود. او در سال ۱۹۵۴ در ژاپن به دنیا آمد و در پنج سالگی همراه خانواده به انگلستان مهاجرت کرد. ایشی گورو مدرک کارشناسی خود را در رشته های زبان انگلیسی و فلسفه از دانشگاه کنت و مدرک کارشناسی ارشد را در رشته ی نویسندگی خلاق از دانشگاه انگلیای شرقی دریافت کرده است و پایان نامه اش نخستین رمانش بود 

در مورد مزرعه صحبت میکرد در حقیقت سه مزرعه ی متصل به هم بودند و اگر کسی با دقت نگاه میکرد میتوانست علائم مرزبندی بینشان را ببیند. علف ها در هر سه مزرعه بلند بودند و وقتی باد میوزید طوری حرکت می کردند که انگار رهگذری نامرئی با شتاب از بینشان می گذرد.
آسمان پنجره ی عقبی اتاق خیلی بزرگتر از تکه آسمان فروشگاه بود و به طرز شگفت انگیزی متغیر گاهی به رنگ لیموهای داخل جامیوه ای بود و بعد رنگش مثل تخته ی سبزی خرد کنی خاکستری میشد وقتی حال جوسی خوب نبود، به رنگ استفراغ یا مدفوع کمرنگ او در میآمد یا حتی رگه هایی از خون درونش داشت. گاهی هم آسمان به مجموعه ای مربع تقسیم میشد که هر کدام رنگ بنفشی با سایه ای متفاوت با کناری در خود داشت. کاناپه ی کرمی رنگ نرمی زیر پنجره ی عقبی اتاق بود که توی دلم اسمش را گذاشته بودم مبل دکمه ای اگر چه رخ مبل به سمت داخل اتاق بود اما من و جوسی دوست داشتیم رویش برویم و زانو بزنیم و دست هایمان را بر پشتی کوسنی اش بگذاریم و به آسمان یا مزارع خیره بشویم جوسی شعف من از تماشای آخرین بخش سفر خورشید را تحسین میکرد و سعی میکردیم حرکتش را از مبل دکمه ای تا هر کجا که میشد دنبال کنیم شبی هم بود که مادر زودتر از وقت معمول برگشت او و جوسی روی چهارپایه های پشت جزیره نشستند به صحبت کردن و من برای اینکه خلوتشان را به هم نزنم دورتر و کنار یخچال ایستادم. آن شب مادر پر از انرژی بود تندتند حرف میزد و چیزهای با نمکی از همکاران دفترش می گفت گهگاه هم مکث میکرد تا بخندد انفجارهای خنده ای چنان طولانی که نفسش را بند می آورد اما وسط صحبت هایشان وقتی انگار مادر در آستانه ی خنده ای دیگر بود، جوسی حرفش را قطع کرد تا بگوید: مامان اینا خیلی عالی ان ولی ناراحت نمیشی اگه من و کلارا به دقیقه بریم اتاقم؟ كلارا عاشق تماشای غروبه و اگه الان نریم از دستش میدیم.