الف - اکثر مردم دچار وحشت هراس و اضطراب ناگهانی نمی گردند ، افراد اغلب ترجیحمی دهند در مناطق مستعد حادثه باقی مانده تا از آن خارج نگردند ، گفتنی است که بین رفتار اضطراب آمیز و جنگی تفاوت وجود دارد، رفتارهای اضطراب آمیزی که در گوشه و کنار به ، مدت زیادی بطول نمی انجامد و کمکهای دو جانبه مردم از ویژگیهای وجود می آید وضعیت های بحرانی در سوانح میباشد.
ب افراد جهت حفاظت خود و خانواده شان از هر چیزی که بتوانند ، کمک می گیرند، ترک منطقه خطر، بوضوح رفتاری منطقی است و به طور کلی رفتار در شرایط بحرانی، عصبی و تشنجی نیست ، اگر چه ممکن است به دلیل فقدان اطلاعات بسیار بی ثبات باشد.
ج- اکثر افراد به دلیل وقوع سانحه ، از حرکت و عکس العمل ، باز نمی ایستند ، گاهی اوقات یک شکل از عکس العمل ضربه به نام سندرم سانحه مشاهده می شود، اما این امر در آسیب دیدگان ، عکس العمل مثبت نشان داده است و در واقع منتظر کمک سازمانها یا افراد خارج از منطقه نخواهند شد و حتی در برخی از سوانح ،بزرگ سازمانهای رسمی که به کمک افراد آسیب دیده میشتابند ، در ابتدا تنها بخش اندکی از آنها را تحت پوشش قرار میدهند ، تمایل مردم جهت دریافت کمک ، ابتدا به سمت افراد خانواده و دوستان ، سپس گروههایی که به آنها تعلق دارند و سایر افراد محلی جامعه است و تنها بعد از این است که افراد انتظار کمک از سازمانهای رسمی را دارند.
د اغلب تمام سازمانهای محلی بوسیله سوانح از بین نمیروند و میزان اختلال و آسیب این سازمانها ممکن است ناچیز باشد، همچنین اکثر سرویسهای اورژانس و عوامل وابسته به نحو شایسته عمل می نمایند ، حتی اگر تقاضا برای آنها بیش از حد معمول باشد.
ه گزارشهای مربوط به غارت اموال ، بیشتر مبالغه آمیز میباشد ، هر چند موارد تجربه شده از غارت و دیگر رفتارهای استثمارگرانه نظیر فروش غذا با قیمتهای بالا وجود دارد اما این موارد خیلی نادر می باشد.
و معمولاً در کوتاه مدت ، روحیه همکاری جمعی و کمک به همنوع افزایش می یابد ، افراد آسیب ندیده، همواره از افراد آسیب دیده بیشتر هستند
تلگرام
واتساپ
کپی لینک