کتاب روسازی بتن متخلخل

امروزه بتن به علت داشتن برخی ویژگیها نظیر قابلیت شکل پذیری مقاومت فشاری بالا دوام در شرایط محیطی مختلف و در دسترس بودن مصالح مورد نیاز به عنوان پر مصرف ترین مصالح جهان شناخته شده و در ساخت گستره وسیعی از سازه های ساختمانی سازه های دریایی پلها تونلها سدها، روسازی ها و سایر سازه ها کاربرد دارد. از طرفی در چند دهه اخیر احداث زیر ساختها بیش از پیش گسترش یافته و در این میان سازه های بتنی سهم قابل توجهی را به خود اختصاص داده اند.

نکته دیگر آلودگی های ناشی از شهرنشینی و توسعه است که گام برداشتن در راستای توسعه پایدار و کاهش آلودگی محیط زیست را اجتناب ناپذیر می سازد. مفهوم توسعه پایدار استفاده حداکثر از حداقل منابع می باشد؛ به نحوی که این منابع برای نسلهای آینده حفظ شود و در عین حال حداقل صدمه به محیط زیست وارد شود. از این رو به کار بردن یک سیستم روسازی دوستدار محیط زیست گامی در جهت رسیدن به اهداف توسعه پایدار خواهد بود.

روسازی بتن متخلخل یکی از پیشرفتهای جدید حوزه روسازی است که از جمله روسازی های صلب محسوب شده و به عنوان یک سیستم دوستدار محیط زیست شناخته میشود یکی از ویژگیهای منحصر به فرد این روسازی که آن را نسبت به سایر روسازیها متمایز ساخته توانایی نفوذپذیری آن است.

روشهای طراحی دیگری نیز به منظور افزایش حجم عبور آب، حجم ذخیره آب و حجم آب

تصفیه شده وجود دارد. این روشها عبارتند از:

قرار دادن یک لوله سوراخ دار در بالای مخزن ساخته شده از سنگدانه های خرد شده برای عبور جریان اضافی پس از پر شدن مخزن مهیا کردن محل ذخیره سازی سطحی آب در پارکینگ گودیها و یا حوضچه های نگهداری آب با قابلیت انتقال سرریز مناسب

اضافه کردن یک لایه ماسه به همراه لوله زهکش در زیر بستر ذخیره آب با هدف تصفیه آن

قراردادن یک مخزن آب در لایه های زیرین برای ذخیره آب تصفیه شده برای استفاده مجدد.

تبخیر یکی دیگر از عوامل مهم در محاسبه حجم لازم برای ذخیره آب است. تحقیقات نشان میدهد که آب ذخیره شده در روسازی و زیراساس متخلخل ممکن است تبخیر شود (۲۹] پیچیدگی های طراحی زهکشی سیلاب های سطحی با استفاده از روسازی بتنی متخلخل به شدت به شیوه ها و قوانین محلی گره خورده است. علاوه بر رواناب طراح باید آلودگی تقریبی آب شامل نوع و محدوده تقریبی غلظت آن را بداند. این اطلاعات همراه با هیدروگراف لازم به طراح اجازه خواهد داد که اندازه مناسب سیستم مدیریت سیلاب های سطحی را تعیین و طراحی نماید.

۶-۵ اعتبار اعطایی جهت به کارگیری سطوح متخلخل

بسیاری از شهرداری ها با هدف توسعه فضای سبز و کاهش رواناب قوانینی را اعمال میکنند تا در پروژه های ساخت و ساز توسعه سطوح غیر قابل نفوذ محدود شود. به طور معمول سطوح غیر قابل نفوذ حدوداً به ۲۵ تا ۷۵ زمینهای ساخته شده محدود میگردد با توجه به ماهیت روسازی بتن متخلخل این سطوح را نباید غیر قابل نفوذ در نظر گرفت. با این وجود در مقایسه با فضای سبز به ندرت سطح این نوع بتن نفوذپذیر در نظر گرفته می شود. اما لازم به ذکر است که شهرداریها بتن متخلخل را تا حدودی به عنوان سطوح نفوذپذیر به حساب می آورند. به عنوان مثال شهرداریهای مختلف ممکن است ۲۵ ۵۰ و یا حتی ۱۰۰٪ سطح روسازی بتن متخلخل را به عنوان سطح نفوذپذیر تلقی کنند. این مهم موجب میشود که کارفرما به همین میزان از فضای 2181 سبز یا سطوح ساخته نشده خود کاسته و به سطح زیربنای ساختمان بیفزاید.

خواص روسازی متخلخل در محل اجرا بسیار متغیر است. این تغییرات ناشی از مهارت و تجربه اجرایی پیمانکار و تولید کننده بتن میباشد خواص بتن مورد استفاده در اجرای روسازی متخلخل باید بر اساس تجربه های ساخت محلی، بومی سازی شود

در کشور ما وجود منابع فراوان مواد اولیه تشکیل دهنده بتن نظیر سنگ دانه ها، تعدد کارخانه های تولید سیمان هزینه کمتر حمل مواد از یک سو و افزایش قیمت فرآورده های نفتی و قیمت بالاتر قیر نسبت به سیمان از سوی دیگر استفاده از روسازی بتنی را از لحاظ اقتصادی در مقایسه با روسازی آسفالتی برتری می دهد. علاوه بر این در سال های اخیر نگرانی ها در رابطه با کاهش آلاینده در منابع آب و محیط زیست رو به رشد بوده است. بخشی از این آلودگی ناشی از رواناب مناطق توسعه یافته است که پتانسیل آلوده کردن منابع آبهای سطحی و زیرزمینی را دارد. از این رو با توجه به توسعه و گسترش شهرها و نیاز روزافزون به معابر و جاده ها استفاده از یک سیستم روسازی کارآمد برای مهار رواناب سطحی که دوستدار محیط زیست بوده و از استانداردهای توسعه پایدار نیز تبعیت کند؛ به شدت احساس می شود.