کتاب در جست و جوی آرمان ها

در گذشته عادت داشتم برخی از رویدادهای زندگی شخصی ام را یادداشت کنم اما هیچگاه تصور نمی کردم که زمانی انتشار بعضی از این یادداشتها موضوعیت یابد. در اواخر سال ۱۳۹۰ حسب اتفاق با سعید اله بداشتی آشنا شدم. او برای بخش تاریخ شفاهی دفتر ادبیات انقلاب اسلامی حوزه هنری فعالیت می کرد و مرا تشویق به مصاحبه راجع به فعالیتهای دوران دانشجویی ام در آلمان به عنوان تاریخ شفاهی کرد. چندین جلسه با او مصاحبه داشتم ولی بعد از انتخابات ریاست جمهوری در سال ۱۳۹۲ او به کار دولتی مشغول شد و گفت و گوهای ما قطع شد. مدتی جمع آوری یادداشتهایم را رها کردم ولی سخنان ناروا نسبت به شخصیتهای ارزشمندی که وجودشان برانگیزنده رفتارهای اجتماعی و سیاسی من بوده انعکاس تحریف گونه تاریخچه جنبش دانشجویان مسلمان ایرانی خارج از کشور پیش از انقلاب اسلامی و ضرورت اشاره به وقایع دوران مأموریتم به عنوان اولین سفیر جمهوری اسلامی ایران در کشور آلمان غربی مرا بر آن داشت که یادداشتهای پراکنده خود را در حد وسع و توانم جمع آوری و تنظیم کنم و در اختیار علاقه مندان به گوشه هایی از تاریخ ایران زمین قرار دهم. بنابراین مطالبی که در این مجلد مورد توجه قرار گرفته اند. علاوه بر شرح مختصری از خانواده و دوران تحصیلاتم در ایران و آلمان در سه محور زیر بسط داده شده اند

علاوه بر این دیدیم که اعضای انجمن ها به این یقین دست یافتند که هر چند نباید در ارتباط با رویدادهای سیاسی اجتماعی و فرهنگی ایران و کشورهای اسلامی بی تفاوت بود اما اتحادیه نمیتواند به عنوان یک تشکیلات و حزب سیاسی عمل کند. مباحث مطرح شده توسط شهید بهشتی این باور را در ضمیر همه ما نشاند که اتحادیه محل پرورش نیروهای شایسته انسانی و مرکزی برای ارتقای توان اندیشه و تفکر اسلامی در جوانان است و اگر دانشجویان مسلمان بتوانند به سلاح اندیشه ناب اسلامی مسلح شوند و پاک زیستن را بیاموزند و دغدغه تغییر سرنوشت خود و وطن اسلامی در آنها برانگیخته شود قادر خواهند بود که یا به یک تشکیلات سیاسی بپیوندند و یا تشکیلات سیاسی دلخواه خویش را ایجاد کنند. اندیشه شهید بهشتی با آموزه هایی که من در دبیرستان علوی آموخته بودم بسیار نزدیک بود زیرا استادان من یعنی مرحوم روزبه و مرحوم علامه نیز معتقد بودند و تعلیم میدادند که دبیرستان علوی رسالت تربیت نیروی انسانی مسلمان، پاک و شایسته را بر دوش دارد و نباید به یک پایگاه سیاسی تبدیل شود. یکی از تصمیمات برجسته نشست پنجم تصمیم در خصوص برگزاری کلاسهای اسلام شناسی برنامه آموزش قرآن و برگزاری سمینارهای منطقه ای بود که به بسیج فکری منسجم در انجمنهای اسلامی منجر شد و خلاقیت فکری و توان تحلیل مسائل دینی فرهنگی اجتماعی و سیاسی را در میان اعضا برانگیخت. تصمیم به تشکیل کمیته فلسطین و پرداختن به بررسی رویدادهای سیاسی و اقدامات نهضت های آزادی بخش در کشورهای اسلامی به ویژه فلسطین در تمام انجمنها و توسط همه اعضا رویکرد جدیدی را به وجود آورد که عملاً تجلی واقعی حدیث نبوی مَن أَصْبَحَ وَ لَم يهتم بأمور المسلمين فليس بمسلم» بود. آنچه در نشست پنجم به تصویب رسید اصولی بود که در سالهای بعد و در هر نشست بر اساس تجربیات حاصله قوام بیشتری یافت.

محمد مهدی تواب مطلق در تیرماه ۱۳۲۶ در تهران متولد شد. او بعد از پایان دوره متوسطه در دبیرستان علوی برای ادامه تحصیل به آلمان فدرال عزیمت کرد. نواب در دانشگاههای فنی هانور و اشتوتگارت در رشته مکانیک تحصیل و موفق به اخذ درجه دکترا شد. او به مدت پنج سال به عنوان استادیار در دانشکده فنی اشتوتگارت مشغول تدریس و تحقیق بود. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران نواب از سمت استادیاری دانشگاه اشتوتگارت استعفا داد و به عنوان اولین سفیر جمهوری اسلامی ایران در آلمان فدرال منصوب شد. او بعد از مراجعت به ایران هفده سال معاونت امور بین الملل وزارت امور اقتصادی و دارایی و ریاست کل سازمان سرمایه گذاری و کمکهای اقتصادی و فنی ایران و متعاقبا چهار سال معاونت امور اقتصادی و بین الملل وزارت صنایع و معادن وقت را عهده دار بود. بعد از وقوع زلزله تأسف بار یم نواب به اتفاق تعدادی از دل سوختگان بنیاد خیریه سپهر را برای خدمت رسانی به توان خواهان تأسیس کرد و تا حال حاضر ریاست هیأت مدیره این بنیاد را بعهده دارد. کتاب حاضر بخشی از یادداشتها و خاطرات او از فعالیتهای سیاسی و فرهنگی اش قبل از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران و تلاشهایش بعنوان سفیر ایران در آلمان می باشد