کتاب Blade Runner 1

کتاب آیا آدم مصنوعی‌ها خواب گوسفند برقی می‌بینند Blade Runner, Do Androids Dream of Electric Sheep اثر Philip K. Dick

حتی تصور آینده‌ای که در آن ربات‌ها حیوانات خانگی می‌شوند و حیوانات طبیعی دیگر وجود ندارند هم بسیار عجیب است. ربات‌هایی که از هوش انسان پیشی می‌گیرند و به‌دنبال غلبه بر نسل انسان‌ها هستند. در کتاب Blade Runner, Do Androids Dream of Electric Sheep  داستان دغدغه‌های مردی به نام ریک دکارد را پس از آخرین جنگ جهانی در کره زمین می‌بینیم. بحران تردید، شناخت و هویت مشکلاتی هستند که قهرمان داستان با آن درگیر است.

طغیان آندرویدها: خلاصه کتاب Blade Runner,Do Androids Dream of Electric Sheep

جنگ جهانی میلیون‌ها نفر را به کام مرگ کشانده، گونه‌های جانوری را به سمت انقراض برده و بسیاری از انسان‌ها را به خارج از سیاره زمین فرستاده‌است. برخی از انسان‌ها تمایل دارند برای تحمل و رهایی از تنهایی مهاجرت، موجود زنده‌ای را در اختیار داشته باشند. در این میان شرکت‌های شبیه‌سازی برای آن‌هایی که توانایی به‌دست آوردن حیوانات خانگی ندارند، شبیه‌سازی‌های فوق‌العاده و مشابه واقعیت از حیواناتی مانند اسب، پرنده، گربه و گوسفند را می‌سازند. آن‌ها حتی قادر به ساخت انسان هم هستند. آدم‌های مصنوعی که شبیه برده بوده و روزبه‌روز پیشرفته‌تر می‌شوند. تعدادی از آن‌ها هم برای رسیدن به آزادی بیشتر و داشتن زندگی بهتر اربابان خود را می‌کشند و به زمین فرار می‌کنند. حالا مهاجران به مریخ با اندرویدهای عجیبی روبه‌رو می‌شوند که از مردان و زنان واقعی قابل تشخیص نیستند. دولت از هراس ویران‌گری که این انسان‌های مصنوعی و رباتیک می‌توانند به وجود آورند ورود آن‌ها را به زمین ممنوع می‌کند. این آدم‌های رباتیک یا آندرویدها به‌طور غیرمجاز وارد زمین شده و در مخفی‌گاه پنهان می‌شوند. آن‌ها بدون آن‌که شناخته شوند در بین انسان‌ها زندگی می‌کنند. تنها راه شناخت آن‌ها آزمونی است که میزان حس همدردی فرد را بررسی می‌کند. در کتاب Do Androids Dream of Electric Sheep، ریک دکارد به‌طور رسمی از این‌که در قبال دریافت پول و جایزه دنبال دستگیری خلافکارها باشد، منع شده بود. اما او هم‌اکنون مامور شد تا اندرویدهای سرکش را پیدا کرده و آن‌ها را متوقف کند. آندرویدها زمانی‌که کنار گذاشته شوند، با نیرویی کشنده و مهلک شروع به جنگیدن می‌کنند.

در داستان Do Androids Dream of Electric Sheep به دغدغه‌ها و تنش‌های روحی ریک دکارد پرداخته می‌شود. پس از آخرین جنگ جهانی، کره زمین با رادیواکتیو آلوده می‌شود. یکی از مشکلات عمیقی که دکارد را درگیر کرده بحران تردید در شناسایی کار درست است.

در بخشی از کتاب Blade Runner, Do Androids Dream of Electric Sheep می‌خوانیم:

“I notice you’ve never had any hesitation as to spending the bounty money I bring home on whatever momentarily attracts your attention.” He rose, strode to the console of his mood organ. “Instead of saving,” he said, “so we could buy a real sheep, to replace that fake electric one upstairs. A mere electric animal, and me earning all that I’ve worked my way up to through the years.” At his console he hesitated between dialing for a thalamic suppressant (which would abolish his mood of rage) or a thalamic stimulant (which would make him irked enough to win the argument).

“If you dial,” Iran said, eyes open and watching, “for greater venom, then I’ll dial the same. I’ll dial the maximum and you’ll see a fight that makes every argument we’ve had up to now seem like nothing. Dial and see; just try me.” She rose swiftly, loped to the console of her own mood organ, stood glaring at him, waiting.

پیشگویی آینده‌ای تاریک: درباره کتاب Blade Runner, Do Androids Dream of Electric Sheep

کتاب Do Androids Dream of Electric که یک رمان علمی تخیلی است به حوادثی که برای دکارد هنگام متوقف کردن چند آدم روباتیک اتفاق می‌افتد، می‌پردازد. یکی از ویژگی‌های جامعه‌ای که نویسنده به تصویر کشیده دستگاه روحیه‌ساز است که با وارد کردن کدهای خاصی قابلیت آن را دارد که روحیات انسان را تنظیم کند. مثلا کدهایی برای ایجاد تمایل به تماشای تلویزیون بدون در نظر گرفتن نوع برنامه در حال پخش. در این کتاب حیوانات نقش به‌سزایی در محیط متروک دارند، طوری‌که هر کسی وظیفه خود می‌داند تا از حیوانات باقی‌مانده نگه‌داری کند و یا حتی اگر امکان خرید حیوان واقعی ندارد از نمونه مصنوعی آن که در ظاهر تفاوتی با نمونه اصلی ندارد، نگهداری کند. یکی دیگر از ویژگی‌های مهم کتاب اعتقاد به مکتب مرسریسم است. مرسریسم مکتبی مذهبی و فلسفی است که حس همدلی انسان‌ها را تقویت می‌کند و از این طریق احساس تنهایی آن‌ها از بین می‌رود.

مجله Rolling stone درباره کتاب می‌نویسد: «فیلیپ دیک همه احتمالات درخشان و وحشتناک را می‌بیند، چیزی که سایر نویسندگان از آن می‌گریزند.» نیویورک تایمز هم از آن به‌عنوان یک داستان عامه‌پسند نام می‌برد.