جستجوهای اخیر
جستجوهای پرطرفدار
111,000
این کتاب گنجینه اصلی آن معبد بود، و خدا را سپاس که نه قربانی شراره های آتش شد و نه قربانی تیتوس و سپاسیانوس، همان شریر بدکاری که طبق شهادت خاخام ها، به عاقبت بدی دچار گشت. کشیشی یهودی، به نام یشوع بن سيرا بن الیزار، که دویست سال پیش از نابودی معبد دوم در دوران طلایی بطلمیوس فیلیاد فوس در اورشلیم زندگی می کرد در مجموعه پندنامه های خود به نام مشالیم، اندیشه روزگار خود را بیان کرد و من سخنان زیبای او را در اینجا نقل خواهم کرد. این جملات کشیش مآبانه و آیینی هستند و در عین حال به گونه ای وجد آور چنان تازه هستند که گویی همین دیروز از سینه انسانی زنده بیرون تراویده اند و آن جملات به شرح زیر است: اینها جملگی کتاب عهد و پیمانی است که با خداوندگار باری تعالی بسته شده، یعنی همانا قانونی که موسی آن را در شولای یک گنجینه در گوش آل یعقوب خواند خرد از آن جاری ست و ساری همچون آبهای سیحون، آن هنگام که سترگ است و کبیر، و همچون آبهای دجله، آن هنگام که در بهار یاغی ست و طوفانی فهم و فاهمه از آن سرچشمه می گیرد، به سان فرات آنگاه که پهناور است، و به سان اردن در فصل برداشت. فضیلت همچو نور و همچو آبهای نیل در پاییز از آن سرازیر گشته است. هیچ کس تا به حال تمام آنچه را که این کتاب مجال یادگیری می دهد، یاد نگرفته است؛ و هیچ گاه هیچ کس به طور کامل قفل از ۱ دهمین امپراطور روم که پیش از رسیدن به مقام امپراطوری، فرماندهی لشکر کشی به اورشليم، قتل عام یهودیان و به آتش کشاندن معبد دوم اورشلیم در سال هفتاد میلادی را عهده دار بود
تلگرام
واتساپ
کپی لینک