جستجوهای اخیر
جستجوهای پرطرفدار
75,000
آیا این دیدگاه میتواند درست باشد؟ اگر چه مردم در مورد احساس شان از گذر زمان با هم هم نظر نیستند، اما در مورد ترتیب زمانی وقایع بسیار هم با هم اتفاق نظر دارند. به عنوان مثال، پدر و پسری که از بازی بسکتبال به خانه باز میگردند ممکن است از زمانی که برای بازی خانه را ترک کرده اند به ساعت نگاه نکرده باشند و ممکن است هوا ابری بوده و به همین خاطر هیچ ذهنیتی در مورد موقعیت خورشید نداشته باشند.
فرض کنید پیش از اینکه به ساعت نگاهی بیاندازند زمان را حدس میزنند حدس آنها ممکن است چند ساعتی اختلاف داشته باشد. آنها حتی ممکن است در مورد اینکه چه کسی درست می گوید با هم بحث کنند اما به صورت معمول راجع به ترتیب وقوع وقایع بحث خاصی نخواهند داشت. ما موافقیم که پرتاب آزاد اسمیت در نیمه دوم مدتی پس از پرتاب آزاد او در نیمه اول اتفاق افتاد ....
و انگشت جوئی زمانی شکست که اسمیت پایش را روی آن گذاشت.»
جز در موارد نادر همه افراد که اطلاعات یکسانی در اختیار دارند اغلب در مورد ترتیب وقوع رویدادها اتفاق نظر دارند بیشک چیزی عینی و مستقل از احساسات خاص افراد در مورد ترتیب زمانی وجود دارد. عینیت ترتیب وقایع در زمان ثابت میکند که زمان چیزی بیشتر از احساس روان شناختی گذر آن است. به نظر میرسد وقایع در توالی منحصر به فرد و مستقلی از ناظر، در زمان گسترده شده اند.
زمان سهل و ممتنع ترین و در عین حال پیچیده ترین مفهومی است که بشر با آن به طور روزمره درگیر است. شاید به همین دلیل باشد که سنت آگوستین مداله قرن پنجم میلادی گفته بود. که او می داند زمان چیست به این شرط که از وی در موردش نپرسند. در این قدم اول با مفهوم زمان به ترتیب با تعریفش نزد نیوتون که آن را مقوله ای سیال می دانست و پیشنهاد آنری پوانکاره که آن را امری قراردادی به شمار می آورد و نهایتاً با زمان ایستای مورد وثوق اینشتین آشنا خواهیم شد و مشکلاتی را که هر یک از این تعاریف ایجاد می کنند یادآور میشویم. سپس به تلاشهای نظری برای حل این مشکلات و پرسشهای دیگری که در ارتباط با این مفهوم مطرح هستند توجه خواهیم کرد
تلگرام
واتساپ
کپی لینک