کتاب کاربرد پلیمرها در پزشکی

معمولاً مواد را در یک دسته بندی کلی به سه دسته پلیمرها، فلزات و سرامیکها تقسیم بندی میکنند هر چند ترکیب انواع این مواد را نیز میتوان به عنوان دسته چهارم یعنی مواد ترکیب شده یا کامپوزیتها به شمار آورد. در این کتاب به مطالعه یک دسته از ترکیبات فوق یعنی پلیمرها و کاربرد آنها در پزشکی پرداخته خواهد شد. شایان ذکر است که در اینجا منظور از کاربرد در پزشکی کاربرد پلیمرها در قالب یک عضو در تماس با بدن یا به عبارتی یک بیومتریال است بر اساس یک تعریف که مورد نظر عموم واقع شده است بیومتریالها موادی با ریشه مصنوعی یا طبیعی هستند که برای جایگزینی نسوج از دست رفته بدن ترمیم اعضای از کار افتاده و یا تکمیل عملکرد بافتی مورد استفاده قرار میگیرند که به هر دلیلی قادر به انجام وظیفه خود نباشد. ضمن اینکه باید حتماً در تماس مستقیم با سلولهای زنده بدن بوده و با سیستم بیولوژیکی بدن برهمکنش داشته باشند. مثالهایی از انواع بیومتریالها عبارتند از دستگاه های کمکی قلب نظیر دریچه های قلبی کانترها استنتها رگ مصنوعی و ضربان سازها کاشتنیهای ارتوپدی...

معرفی پلیمرها در اثر ایجاد رادیکالهای آزاد به وسیله تجزیه ترکیباتی به نام آغاز گر، رشد زنجیرپلیمر شروع میشود هر چقدر که مونومر بیشتری اضافه شود طول زنجیر پلیمر به طور پیوسته زیاد شده و زنجیر به سرعت رشد میکند.

آغاز گرها ترکیباتی هستند که به لحاظ حرارتی ناپایدار بوده و به محصولاتی تجزیه میشوند که رادیکال آزاد نامیده شده اند. اگر R-R یک آغازگر باشد و یک جفت الکترون پیوند بین دو R را برقرار کرده باشد آن را به صورت RR نمایش میدهند وقتی به این ترکیب انرژی نظیر حرارت نور فرابنفش برسد مولکول به دو ترکیب قرینه شکسته شده و هر ترکیب یک الکترون پیوند را حمل میکند این روش تجزیه که در آن مولکول به دو قطعه یکسان شکسته میشود تجزیه کافت جور نامیده میشود. تجزیه آغازگر به رادیکال آزاد میتواند توسط انرژی گرمایی انرژی نور یا کاتالیزورها انجام شود. برخی از انواع آغازگرها عبارتند از آزو بیس ایزوبوتیرونیتریل ترت بوتیل پراکساید کامیل پراکساید پری بنزوئیک اسید دی ایزو پروپیل پرکربنات نرخ تجزیه ی این آغازگرها قطع نظر از طبیعت شیمیایی به دمای واکنش و حلال به کار رفته بستگی دارد یعنی اینکه یک آغازگر در یک حلال مشخص ولی دماهای متفاوت با نرخ های مختلفی تجزیه میشود و همان آغازگر در یک دمای مشخص و حلالهای مختلف میتواند نرخهای تجزیه متفاوتی داشته باشد.

شروع میدانیم که یک رادیکال آزاد شامل یک تک الکترون است و یک تک الکترون همیشه در جستجوی یک تک الکترون دیگر بوده تا با آن جفت و پایدار شود. بنابراین رادیکال آزاد خیلی فعال است و میتواند به هر مولکولی که یک تک الکترون دارد یا آماده است که یک الکترون خود را جدا کند حمله نماید این اتفاقی است که در فرآیند شروع رخ میدهد. رادیکال آزاد به باند دوگانه مولکول مونومر حمله کرده و تغییرات زیر را نتیجه می دهد