کتاب سخنگو بچه های قالی باف خانه صوتی ، باقاب

هوشنگ مرادی کرمانی

زاده شانزدهمین روز از واپسین ماه تابستان در روستای سیرچ در استان کرمان. علاقه به مطالعه و خواندن کتاب از همان کودکی در مرادی کرمانی به وفور وجود داشت، البته در این مورد نقش عموی او که در آن زمان‌ها معلم روستا بود نیز بسیار پررنگ است.

پایان تحصیلات ابتدایی مصادف بود با رفتن به کرمان و زندگی در این شهر.
همکاری با رادیو محلی کرمان نخستین جرقه نویسندگی برای این نویسنده محسوب می‌شود که این مساله بعدها با چاپ آثاری در مطبوعات شکل ادامه داری به خود گرفت.

دوران دانشجویی هوشنگ مرادی کرمانی در تهران سپری شد و او حالا در کانون مراکز فرهنگی قرار داشت که این مساله مسیر را برای او هموارتر کرد.

قصه‌های مجید نوشته شده به سال ۱۳۵۳ را شاید بتوان به نوعی مطرح‌ترین و شناخته شده‌ترین اثر این نویسنده دانست.

پسر نوجوانی که همراه با بی بی، پیرزنی مهربان زندگی می‌کند و زندگی پرماجرای آنها دستمایه‌ای شد که بعدها حتی بر اساس آن، مجموعه تلوزیونی محبوبی نیز ساخته شود.
مرادی کرمانی در جایی گفته: بزرگ‌ترین لذت من کوه و کتاب است. ذهن روستایی‌ام و نوشته‌هایم پر از طبیعت است. من صبح‌ها تا درخت‌ها را نبینم تا پرنده‌ها را نبینم روزم آغاز نمی‌شود.
مرادی کرمانی معتقد است: وقتی به آدم‌هایی می‌رسم که می‌گویند خودم یا برادرم با آثار شما کتابخوان شدیم، حس رضایتی در من به وجود می‌آید که زنده بوده‌ام، سختی کشیده‌ام و نویسنده شدم.
بچه‎های قالیبافخانه، نخل، خمره، مربای شیرین، قصه‌های مجید و پلو خورش از جمله آثار این نویسنده است.