کتاب گفتارهایی درباب روان درمانی پویشی جلد اولچرایی و چگونگی درمان

روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت یک روش درمانی ساختارمند منسجم و مبتنی بر شواهد است که به لحاظ نظری بر میراث علمی روانکاوی استوار است اما در مقام فن از اجداد سنتی خود فاصله و از فنون قدرتمندی بهره میگیرد که امکان دستیابی به دنیای ناهشیار را در زمان کوتاه تری فراهم می آورند. این روش درمانی توسط یک دانشمند ایرانی به نام حبیب دوانلو ابداع شده است. دوانلو با استفاده از ضبط ویدئویی جلسات درمان و تحلیل تغییرات و اتفاقات لحظه به لحظه فرایند درمان توانست به دفاع های کلامی و غیر کلامی بیمار در برابر تجربه احساسات سرکوب شده از یک سو و مقاومت بیمار در برابر نزدیک شدن درمانگر به دنیای درونی اش ترس از صمیمیت از سوی دیگر پی ببرد و مجموعه ای از فنون قدرتمند را ابداع کرد تا به بیمار کمک کند محتوای احساسات سرکوب شده خود را ببیند درک کند و برای حل آن اقدام کند برخلاف آنچه در برخی منابع بیان شده است هدف غایی ISTDP دستیابی به محتوای دنیای ناهشیار و تجربه احساسات سرکوب شده نیست بلکه هدف غایی ISTDP کمک به بیمار برای...
 . . . 

چرایی و چگونگی درمان (جلد اول) [۸۱

اگرچه در باب اعتیاد به الکل مواد مخدر غذا، شهوت، پول، رابطه درد و غیره بسیار گفته شده است اما اینها اعتیاد حقیقی نیستند. آنها فقط نشانه هایی هستند که ما را به سمت اعتیاد واقعی رهنمون می سازند. ما به اینجا نبودن معتاد هستیم من دوست ندارم آنچه را که در این لحظه احساس می کنم تجربه کنم و دوست دارم احساس دیگری داشته باشم. من دوست ندارم واقعیت به آن شکلی که حقیقتاً هست، باشد؛ من بیشتر می پسندم که چیز دیگری باشم. من دوست دارم در مکانی غیر از اینجایی که هستم، باشم و دوست دارم جای دیگری باشم. من این شکلی را که هستم نمی پسندم و دوست دارم جور دیگری باشم من دوست ندارم در لحظه اکنون زندگی کنم و زندگی در آینده یا گذشته را بیشتر می پسندم. ما به نبودن در اینجا و احساسی متفاوت از احساس واقعی داشتن در لحظه اعتیاد پیدا کرده ایم و بدین ترتیب ما به یک زمان ،خیالی من خیالی، مخاطب خیالی و تجربه ای خیالی در آینده ای که همه چیز در آن بهتر خواهد شد معتاد هستیم. این اعتیاد واقعی ما است. مواد مخدر، الکل، رابطه شهرت و غذا تنها ابزارهایی هستند برای فرار از واقعیت زندگانی درونی ما و تبدیل زندگی به تجربه ای رویایی که همواره رخنه در آینده دارد.

ما تصور می کنیم که اگر میتوانستیم متفاوت باشیم، احساس دیگری داشته باشیم و به گونه ای متفاوت از آنچه هستیم بیندیشیم سرانجام به آسایش میرسیدیم، اما همین اعتیاد به خیال پردازی در آینده زیستن خود را آنچه حقیقتاً نیستی پنداشتن و دیگری را متفاوت از خود واقعی اش دیدن ما را برای همیشه از آسایش و بازگشت به مأوای خود دور نگه میدارد.

روان درمانی چیست؟ پذیرش دو طرفه کلیت زندگی درونی بیمار توسط درمانگر و بیمار این همان فرایند شفا است. در درمانگری پویشی فشرده و کوتاه مدت (ISTDP)، ما همواره با تمامیت درونی بیمار کار میکنیم چیزی که او یک عمر آن را طرد کرده است.... ما به حقایق وفادار می مانیم نه تکنیک ها