کتاب دو نظریه تروریسم و فداکاری در ایران

چکیده

تروریسم دولتی تروریسمی است که دولت از طریق ابزارهای حکومتی با هدف ایجاد رعب و وحشت و حذف مخالفان دست به ارتکاب آن می‏زند تا از این طریق مخالفان را سرکوب و شهروندان را به فرمان برداری از خود مجاب نماید. در این مدل از عملیات تروریستی دولت با استفاده از فرصت های امنیتی و قضایی و مالی و تبلیغاتی زمینه از بین بردن مخالفان را فراهم می‏سازد و در صورتی که بتواند دست به چنین اقدامی بزند با استفاده از همان ابزار در پوشش اقدامات خود آن ها را پنهان می‏کند. این درست که سازمان های سیاسی در مسیر رسیدن به اهداف خود ترجیح می‏دهند که با اعلام و اقدام به ترور و پذیرش مسئولیت آن مسیر را برای رسیدن به اغراض خود هموار سازند اما دولت ها ترجیح می‏دهند که نقش آن ها در عملیات های تروریستی که انجام می‏دهند پنهان بماند خواه این عملیات در داخل حوزه نفوذ قدرت آن ها باشد خواه خارج از آن و در عرصه بین‏المللی اتفاق افتد زیرا در عرف سیاسی اقدام دولت ها به ترور و رفتار غیر قانونی فاقد مشروعیت قانونی و پذیرش اجتماعی و بین المللی است به همین دلیل همیشه ترورهای دولتی در هاله ‏ای از ابهام گذاشته می‏شود. در مواردی خاص دولت ها ترجیح می‏دهند ترورها را اعلام کنند تا از این طریق هم رعب و وحشت در میان مخالفان خود ایجاد نمایند و هم اعلام نمایند که هیچ قید قانونی و حقوقی مانع آن ها در راه رسیدن به اهدافشان نیست. در این میان تروریسم دولتی اسرائیل تروریسم آشکار و علنی است که این دولت با اعلام اهداف و گزینه ‏های تروریستی خود عملاً از این روش استفاده می کند و در اعلام آن تردید نمی‏ورزد. قتل شهید حجه‏ الاسلام سید عباس موسوی همراه همسر و فرزندانش ترور دکتر محمدابراهیم فتحی شقاقی شیخ راغب حرب شیخ احمد یاسین دکتر عبدالعزیز رنتیسی اقدام به ترور خالد مشعل و هزاران مورد ترور و آدم‏ ربایی و گروگان‏گیری کاملاً آشکار که گستردگی و وقاحت در انجام آن در تاریخ معاصر و جامعه جهانی بی‏نظیر است. و رژیم صهیونیستی به صورتی کاملاً آشکار و علنی مسئولیت انجام آن را می پذیرد و آن را اقدامی در مسیر مبارزه با تروریسم اعلام می نماید. با وجود این قدرت های برتر جهانی که اهدافی را در نقاط مختلف جهان پی گرفته‏اند به طور گسترده از ابزار مختلف تروریسم استفاده کرده و می‏کنند. بررسی تاریخ دولت های انگلستان فرانسه امریکا و شوروی در مناطق تحت نفوذ اشغال حکایت از آن دارد که این دولت ها به نحو گسترده از عنصر اتهام تروریسم علیه مخالفان و جنبش های آزادی‏بخش استفاده می کنند و خود در موارد متعدد دست به اقدامات تروریستی زده ‏اند. نکته جالب توجه در بهره‏ مندی این دولت‏ها از تروریسم آن است که تلاش می‏کنند از عناصر بومی و نیروهای دست چندم بهره بگیرند. سازمان دهی کمیته مجازات در دوره مشروطه و «شبکه بدامن» در نهضت ملی شدن صنعت نفت و ترورهای سیاسی مختلف در ایران توسط انگلستان و حمایت از تروریسم رضاخان و محمدرضا پهلوی پیوند یافتن ایالات متحده امریکا با گروه فرقان حمایت گسترده از سازمان مجاهدین خلق در ایران و سپس در اروپا و عراق سازمان تحت حمایت شاپور بختیار و بهرام آریانا حمایت گسترده اتحاد شوروی از حزب توده و اقدامات تروریستی آن حمایت دولت فرانسه از سازمان مجاهدین خلق و شورای ملی مقاومت به رهبری ابوالحسن بنی‏ صدر و مسعود رجوی از موارد محدود و البته قابل بررسی گسترده ‏تر پیوند یافتن تروریسم دولتی و تروریسم سازمان یافته سازمانی است که نماد عینی تروریسم بین ‏المللی نیز است.