کتاب دراماتورژی و تمرین نگاری ویتسک

تئاتر هنری است ترکیبی که در یک نگاه کلی عناصر شکل دهنده ی آن امروزه عبارت اند از نمایشنامه ،بازیگری ،کارگردانی طراحی صحنه لباس وسایل صحنه ،نور ،گریم ماسک و....) کورنوگرافی و رقص موسیقی و افکتهای صوتی فیلم یا تصاویری که بر صحنه نمایش داده می شود معماری ساختمان یا مکان تئاتر و در نهایت تماشاگران در هر دوره هنرمندان و نظریه پردازان تئاتر برخی از این عناصر را اصلی و ضروری و بعضی دیگر را فرعی و یا قابل حذف تشخیص داده اند و با رویکردهایی متفاوت هر از گاهی یکی از این عناصر را بر صدر نشانده و باقی را در خدمت آن دانسته اند مهمترین نمونه ی این صدرنشینی ها سیطره ی بی چون و چرای ادبیات نمایشی و نمایشنامه بر تئاتر بود که پس از مدتی طولانی در اوایل سده ی بیستم توسط افرادی همچون هوفمانشتال، گوردون کریگ آنتونن آرتو برتولت برشت و بسیاری دیگر از هنرمندان تئاتری مورد تردید قرار گرفت و درهم شکسته شد. دگرگونی هایی از این دست نهایتاً از دهه های آغازین قرن بیستم تا...

ناصر حسینی پیش از هر چیز بگویم که بسیاری از کارگردانان فرنگی این دو صحنه را با صحنه ی «سربازخانه» که جلوتر می آید پشت سر هم یا هر سه را در دل یک صحنه اجرا کرده اند.

رفتار و گفته های ویتسک در دو صحنه ی فوق نشانگر افزایش آشوب درونی اوست به ویژه آن که میبینیم او دیگر از خواب هم افتاده است. می دانید که معمولاً خواب بهترین و موثرترین تسکین دهنده ی بیماران روان پریش است به همین دلیل به این نوع بیماران مخدرهای قوی میدهند تا بیشتر اوقات را در خواب به سر ببرند. و در اینجا می بینیم که ویتسک دچار چنین عذابی شده و با بستن چشم هایش همه ی تصاویر بیرونی و توهمات درونی به او هجوم می آورند. نکته ی دیگر مهم در این دو صحنه آشکارتر شدن شخصیت بی خاصیت و خرفت آندرس است به ویژه آن که خودش هم در آن مهمانخانه شاهد رقص ماری در آغوش افسر طبال بود. آندرس نمونه ی کسانیست که زندگی کرم وارشان از هیچ افت و خیزی برخوردار نیست او در کسوت دوست یا همدم برای ویتسک سایه ای بیش نیست. حماقت او آن چنان عمیق است که وقتی ویتسک به او میگوید: «اون به دختر بی نظیری بود آندرس تشخیص نمیدهد و ابلهانه می پرسد: «کی؟» در حالی که ویتسک با همه ی کوته فکری و جنون زده گی اش نمی خواهد بیش از این در گنداب زندگی فرو رود در پس ظاهر کاملاً آرام و خونسردش طوفانی برپاست. او میداند که همه ی اطرافیانش از رابطه ی ماری و افسر طبال باخبرند او میداند که شایعات فراوانی پیرامون این موضوع بین سربازان پخش شده است و به همین دلیل خودش را به سرعت به حیاط سربازخانه رسانده تا از آندرس حرف بکشد: «چیزی...

در تئاتر ایران قدمت به کارگیری گسترده ی اصطلاح در اماتورژی به زحمت به یک دهه می رسد؛ کتابها و منابع مستند به زبان فارسی در این زمینه، انگشت شمارند و همان ها نیز تنها به بحثهای نظری و در موارد بسیار معدودی پرداختن به نمونه های عملی در اماتورژی در گروه های غربی بسنده کرده اند. کتاب حاضر نخستین کتاب فارسی است. که به دراماتورژی در عمل میپردازد. این کتاب در واقع مرحله ی سوم از یک تجربه ی در اماتورژی محسوب میشود که زیر نظر ناصر حسینی مهر در یک محیط آموزشی تئاتر دانشگاهی در ایران انجام شده است و به مستندسازی یا تمرین نگاری و ثبت مراحل در اماتورژی یک اثر نمایشی می پردازد. باشد که راه گشای جویندگان این مسیر شود