کتاب Can science dispense with religion را می
توانید با استفاده از روش های زیر با سایرین به اشتراک بگذارید.
کتاب Can science dispense with religion
Can science dispense with religion?
ناموجود
4.2 (1)
معرفی محصول
بررسی رابطه علم و دین از منظر برخی از اندیشمندان غربی است. در این کتاب با طرح سوالاتی در مورد تواناییهای دین در حل مسائل علمی و تجربی، دیدگاههای شصت و دو تن از متفکران، دینپژوهان سایر فرق و مذاهب و فیلسوفان غربی در این باره منعکس شده است. نگارنده هشت پرسش اساسی درباره نسبت بین علم و دین و تعامل بین آن دو مطرح کرده، و نظریات دانشمندان خداباور از حوزههای مختلف علمی و فرقههای گوناگون دینی اعم از ادیان ابراهیمی و غیر ابراهیمی را همراه با جوابیه آنها آورده است. نگارنده از این اندیشمندان خواسته است تا به این سوالات کلیدی پاسخ دهند که آیا دین میتواند بصیرتهای علمی را در خود جای دهد، و برای علم، جهتگیری مناسبی ترسیم کند یا خیر؟ باور نگارنده آن بوده است که هم دین و هم علم در درک مسائل علمی و شناخت طبیعت سهیماند، و با یکدیگر، بصیرت عمیقتری از حقیقت را فراهم میآورند، و درکی صحیح از حقایق هستی ارائه میکنند. به گزارش پایک نیوز، نشر این کتاب در راستای ارائه آثار اسلامی فاخر پژوهشی و آموزشی در عرصه بینالملل می باشد. این اثر با محتوای خود توانسته است تاحد قابل توجهی کمبود منابع در زمینه رابطه علم و دین را جبران کند. البته در ویرایش 3 از کتاب، شصت وهشت دانشمند و صاحبنظر به هشت سوال در مورد نسبت علم و دین پاسخ داده اند که بیست و یک نفر از آنان مسلمان و بقیه مسیحی (کاتولیک ، پروتستان و ارتدوکس ) می باشند. از میان شخصیت های مسلمان نیز می توان از حسن حسن زاده آملی، رضا داوری، سید حسین نصر، طه جابر علوانی، عثمان بکر و مظفر اقبال یاد کرد و از اندیشمندان برجسته مسیحی می توان به رابرت جان راسل، هوستون اسمیت، راجر تریگ، کیث وارد و جان اف. هات اشاره کرد. این سوالات در خصوص تعریف علم و دین، ارتباط علم و دین: تعارض یا تعامل؟، زمینه های تعارض میان علم و دین در گذشته، نقش دین در رشد علم در غرب، امکان علم دینی، امکان نادیده گرفتن دین از سوی علم و بالاخره امکان جداسازی عرصه های فعالیت علم و دین می باشد. بر اساس این پژوهش، در دورههای مختلف زندگی انسانها و در قرون مختلف، برخی از دانشمندان متدین کوشیدهاند که در حوزههای مختلف علوم جدید متخصص شوند و زمینههای مشترک علم و دین را کشف کنند. این افراد با رغبت بسیار با فلاسفه و الهیون به گفتوگو نشسته و به درک مناسبی از موضع یک گفتگو دست یافته اند.
بررسی رابطه علم و دین از منظر برخی از اندیشمندان غربی است. در این کتاب با طرح سوالاتی در مورد تواناییهای دین در حل مسائل علمی و تجربی، دیدگاههای شصت و دو تن از متفکران، دینپژوهان سایر فرق و مذاهب و فیلسوفان غربی در این باره منعکس شده است. نگارنده هشت پرسش اساسی درباره نسبت بین علم و دین و تعامل بین آن دو مطرح کرده، و نظریات دانشمندان خداباور از حوزههای مختلف علمی و فرقههای گوناگون دینی اعم از ادیان ابراهیمی و غیر ابراهیمی را همراه با جوابیه آنها آورده است. نگارنده از این اندیشمندان خواسته است تا به این سوالات کلیدی پاسخ دهند که آیا دین میتواند بصیرتهای علمی را در خود جای دهد، و برای علم، جهتگیری مناسبی ترسیم کند یا خیر؟ باور نگارنده آن بوده است که هم دین و هم علم در درک مسائل علمی و شناخت طبیعت سهیماند، و با یکدیگر، بصیرت عمیقتری از حقیقت را فراهم میآورند، و درکی صحیح از حقایق هستی ارائه میکنند. به گزارش پایک نیوز، نشر این کتاب در راستای ارائه آثار اسلامی فاخر پژوهشی و آموزشی در عرصه بینالملل می باشد. این اثر با محتوای خود توانسته است تاحد قابل توجهی کمبود منابع در زمینه رابطه علم و دین را جبران کند. البته در ویرایش 3 از کتاب، شصت وهشت دانشمند و صاحبنظر به هشت سوال در مورد نسبت علم و دین پاسخ داده اند که بیست و یک نفر از آنان مسلمان و بقیه مسیحی (کاتولیک ، پروتستان و ارتدوکس ) می باشند. از میان شخصیت های مسلمان نیز می توان از حسن حسن زاده آملی، رضا داوری، سید حسین نصر، طه جابر علوانی، عثمان بکر و مظفر اقبال یاد کرد و از اندیشمندان برجسته مسیحی می توان به رابرت جان راسل، هوستون اسمیت، راجر تریگ، کیث وارد و جان اف. هات اشاره کرد. این سوالات در خصوص تعریف علم و دین، ارتباط علم و دین: تعارض یا تعامل؟، زمینه های تعارض میان علم و دین در گذشته، نقش دین در رشد علم در غرب، امکان علم دینی، امکان نادیده گرفتن دین از سوی علم و بالاخره امکان جداسازی عرصه های فعالیت علم و دین می باشد. بر اساس این پژوهش، در دورههای مختلف زندگی انسانها و در قرون مختلف، برخی از دانشمندان متدین کوشیدهاند که در حوزههای مختلف علوم جدید متخصص شوند و زمینههای مشترک علم و دین را کشف کنند. این افراد با رغبت بسیار با فلاسفه و الهیون به گفتوگو نشسته و به درک مناسبی از موضع یک گفتگو دست یافته اند.
مهدی گلشنی (زادهٔ ۱۳۱۷ (خورشیدی)، اصفهان)، فیزیکدان و نظریهپرداز ایرانی، پژوهشگر فلسفه علم، مترجم، استاد بازنشسته دانشگاه صنعتی شریف، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی، و عضو پیوسته فرهنگستان علوم ایران است. او از برگزیدگان همایش چهرههای ماندگار در عرصهٔ فیزیک و برندهٔ کتاب سال جمهوری اسلامی ایران است. وی همچنین عضو هیئت امنای جایزه فریدون منصوری در نظریه ریسمان است. مهدی گلشنی تحصیلات مقدماتی را در اصفهان گذراند و بعد از عزیمت به تهران، در سال ۱۳۳۹ موفق به اخذ دانشنامه لیسانس از دانشگاه تهران در رشته فیزیک شد. سپس به منظور ادامه تحصیل رهسپار ایالات متحده آمریکا شد و در سال ۱۳۴۸ هـ. ش از دانشگاه برکلی آمریکا در رشته فیزیک با گرایش ذرات بنیادی به درجهٔ دکتری نائل آمد.
همزمان با اتمام تحصیل در آمریکا، به ایران بازگشت و در دانشگاه صنعتی شریف با رتبه استادیاری به تدریس پرداخت و در سال ۱۳۶۴ در همان دانشگاه، به رتبهٔ استادی ارتقاء یافت. وی به زبانهای فارسی، عربی و انگلیسی تسلط دارد و به هر سه زبان دارای تألیفات متعدد است. گذشته از دانش فیزیک که رشتهٔ تخصصی اوست، گلشنی در عرصهٔ الهیات و پژوهشهای دینی و نیز در زمینهٔ مطالعات تطبیقی میان دو حوزهٔ «علم و دین» صاحبنظر است و به عنوان بنیانگذار گروه فلسفهٔ علم دانشگاه شریف شناخته میشود. وی برگزیدهٔ همایش چهرههای ماندگار در عرصهٔ فیزیک و برندهٔ دو جایزهٔ کتاب سال جمهوری اسلامی ایران است. در سال ۱۳۹۰ کتاب «جشننامهٔ دکتر مهدی گلشنی» به مناسبت بزرگداشت مقام علمی وی از سوی فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران به چاپ رسید.
تلگرام
واتساپ
کپی لینک