کتاب این صدا برایم آشناست

سوزن قلم می‌تواند بر زخم‌های جامعه انسانی بنشیند و آن‌ها را التیام ببخشد. مرهمی‌باشد بر دردهای کهنه‌ای که رنجور ساخته این پیکره نحیف شده از رنج انحراف و گمراهی را. جوهر قلم می‌تواند در شریان‌های جامعه انسانی به جریان بیفتد و بر بیمار در بستر غفلت خفته، توانی مضاعف ببخشد و او را برخیزاند؛ از بستری که آن بستر جز خمودگی و تحجر چیزی عاید خفته خود نخواهد کرد. به راستی جز نور پر فروغ آگاهی چه چیزی می‌تواند جامعه را به سمت رشد و تعالی رهنمون سازد؟ جز مشعل آگاهی کدام مشعل می‌تواند در ظلمات جهل و خرافه جامعه کارآمدتر باشد تا نور بیداری بتاباند و روشنایی ببخشند آن تاریکی دهشتناک را؟