کتابخانه عجیب

هاروکی موراکامی

هاروکی موراکامی زادۀ سال ۱۹۴۹ در کیوتو، پایتخت باستانی ژاپن است. پدربزرگش یک روحانی بودایی بود و پدرش معلم ادبیات ژاپنی. موراکامی از همان ابتدا مجبور بود علیه فرهنگ سنتی­‌ای که احاطه­ اش کرده بود، بایستد.

درنتیجه از همان نوجوانی به­ سراغ آثار بالزاک، داستایوفسکی و دیکنز رفت. او خودش می گوید: «اگر ادبیات ژاپنی می خواندم، مجبور بودم با پدرم درباره اش صحبت کنم و اصلاً حوصله اش را نداشتم.»

موراکامی اگر بزرگ ترین نویسندۀ ژاپن نباشد، بی تردید از مشهورترین نویسندگان این کشور است.

این نویسندۀ سربه­ زیر و کم حرف که تس گالاگر، همسر کارور، او را گوشه گیرترین انسان جهان توصیف کرده است، سال هاست به دلیل شهرت بی­ حد و مرز خود در جهان، به ­خصوص در امریکا، آماج حمله های روشنفکران ژاپنی است.

طبیعی است اگر در فرهنگ تنیده در سنت ژاپن، آب روشنفکران با نویسنده ای جین­ پوش که ترانه های بیچ بویز و بیل ایوانز گوش می دهد، در یک جوی نرود؛ به ­خصوص که آن نویسنده در جای­جای داستان هایش، همواره به این قبیل اسم های غربی اشاره می کند؛ اما موراکامی که به­ سادگی و بی­ پیرایگی معتقد است، پرده از دنیایی برداشته که در توکیوی امروز خودنمایی می­کند، توکیوی روزگار مک دونالد و راک احمقانۀ ژاپنی.

شاید برای ادبیات دست­ به­ عصای ژاپن، انکار دیگر کافی باشد.

کافکا در ساحل، شکار گوسفند وحشی، سوکورو تازاکی بی رنگ و سال های زیارتش، مترو، پس­ لرزه، و دیدن دختر صددرصد دلخواه در صبح زیبای ماه آوریل از جمله آثار اوست.