79,350
۱۱ دسامبر ۱۹۱۱ تا ۳۰ اوت ۲۰۰۶ - مصری
نجیب محفوظ نویسنده و نمایشنامه‌نویس متولد قاهره است. او در سال 1988، برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات شد و اولین عربی بود که این جایزه را دریافت کرد. از جمله آثار نجیب محفوظ می‌توان به کتاب‌های «شادی‌های گنبد»، «میرامار» و «حکایت‌های محله‌ی ما» اشاره کرد.
زندگینامه نجیب محفوظ
نجیب محفوظ (Naguib Mahfouz)، با نام کامل نَجیب مَحفوظ عبدالعزیز ابراهیم احمد الباشا، در 11 دسامبر 1911 در قاهره به دنیا آمد. خانواده‌ی او کارمند و از طبقه‌ی متوسط جامعه بودند. نجیب محفوظ هفتمین و آخرین فرزند خانواده بود.
نجیب محفوظ دوران کودکی خود را در محلات سنتی و سپس در محله‌های مدرن قاهره گذراند و با چالش‌های سیاسی و فرهنگی آن زمان مصر بزرگ شد. انقلاب سال 1919 مصر تأثیر عمیقی بر نجیب محفوظ گذاشت. او بعدها در خاطراتش به این مسئله اشاره می‌کند که آن زمان در حالی که تنها هفت سال داشت، می‌توانست از پنجره‌ی خانه‌شان سربازان انگلیسی را ببیند که به هر طرف شلیک می‌کردند.
در سال‌های اولیه‌ی زندگی، نجیب محفوظ علاقه‌ی زیادی به مطالعه نشان داد و اغلب وقت خود را با مطالعه‌ی آثار نویسندگانی همچون حافظ نجیب، طه حسین و سلامه موسی می‌گذراند.
پس از پایان تحصیلات اولیه، نجیب محفوظ در سال 1930 در دانشگاه مصر پذیرفته شد و تا سال 1934 در رشته‌ی فلسفه در این دانشگاه تحصیل کرد. در طول سال‌های تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد بود که نجیب محفوظ دریافت بیش از هر چیز به نویسندگی علاقه دارد و تصمیم گرفت ادامه‌ی تحصیل را متوقف کند و به نویسندگی بپردازد.
تجربه‌ی نویسندگی نجیب محفوظ
نخستین تجربه‌ی نویسندگی نجیب محفوظ با مجله‌ی «المجاله الجدیده» بود. پس از این دوران، نجیب محفوظ فعالیت خود را به‌طور حرفه‌ای به عنوان نویسنده و روزنامه‌نگار آغاز کرد. بسیاری از آثار نجیب محفوظ در قالب پاورقی در همین روزنامه‌ها نوشته شده‌اند.
در کنار نویسندگی، نجیب محفوظ در طول سال‌ها حرفه‌ی کارمندی پدرش را نیز ادامه داد و تا زمان بازنشستگی در سال 1971، در بخش فرهنگی خدمات کشوری مصر به عنوان کارمند به فعالیت پرداخت. او در طول زندگی خود بیش از 30 کتاب نوشت و در سال 1988، توانست اولین عربی باشد که جایزه‌ی نوبل ادبیات را از آن خود می‌کند.
سرانجام در 30 اوت 2006، نجیب محفوظ که به دلیل جراحی سرش در بیمارستان بستری بود، به دلیل نارسایی قلبی و در 94سالگی درگذشت.
محمدعلی عسگری متولد سال 1337 از روستای بیک آباد از توابع شهرستان نایین استان اصفهان است. دوران تحصیلات ابتدایی را در روستاهای نایین و دوران متوسطه را در تهران و قم سپری کرد. سال 1353 دیپلم را گرفت و بعد از دو سال ترک تحصیل در سال 1355 وارد دانشسرای تربیت‌معلم شد. از همان زمان به استخدام آموزش‌وپرورش درآمد تا اینکه سال 1363 به دلیل فعالیت‌هایش به زندان افتاد و سال 1364 از آموزش‌وپرورش اخراج شد. سال‌ها بعد با گرفتن لیسانس در رشته زبان و ادبیات عرب دوباره به استخدام آموزش‌وپرورش درآمد و در سال 1397 بازنشسته شد. عسگری به‌غیراز سی سال کارآموزشی در مدارس، بیش از بیست سال سابقه کار رسانه‌ای دارد که از همکاری با روزنامه‌های جامعه شروع می‌شود و تا خرداد، فتح، همشهری، شرق، الوفاق، اعتماد، هم‌میهن، روزگار و جام جم ادامه داشته است. عسگری دکترای تاریخ و تمدن ملل اسلامی را دارد و تاکنون علاوه بر مقالات متعدد در مطبوعات کتاب‌های زیادی را به فارسی برگردانده است. ازجمله پنج رمان (قهرمانان شمال، به حیفا بازمی‌گردم، خونابه سنگ، در برابر تخت و ورم) و چندین کتاب مهم دیگر (عملکرد شورای امنیت در جنگ ایران و عراق، اخلاق پیامبر، المحنه، عربستان از درون، زنان دیکتاتورها، قرآن و زنان) و چند کتاب دیگر که یا مجوز به آن‌ها داده نشده یا در انتظار چاپ می‌باشند. یکی از این آثار چهار جلد رساله‌های اخوان‌الصفا هست که هنوز منتشرنشده است. عسگری ازآنجاکه نایینی است سه کتاب به زبان نایینی هم منتشر کرده است به نام های هُشوای یک و دو و یک کتاب درباره ساختمان دستوری زبان نایینی. او همچنان در دوران بازنشستگی به ترجمه و تألیف کتاب‌هایی درزمینهٔ تاریخ و روشنفکری دینی ادامه می‌دهد.
تلگرام
واتساپ
کپی لینک