کتاب دو چشم زمین سینا

دو چشم زمین در پی جست و جو و شناخت راه هایی است که بر مبنای آنها شاهنشاهی ساسانی و امپراطوری روم موفق به آفرینش زبان قابل درک متقابلی برای بیان درستی خویش و مذاکره شدند و این فرهنگ سیاسی جهان نوینی را پدید آورد به واسطه این کتاب در می یابیم که گرچه این دو مستقل از یکدیگر توسعه یافتند اما سده ها تأثیر و تقابل میان شاهنشاهی ساسانی و امپراطوری روم هر دوی آنها را تغییر داد و فرهنگی گسترده تر و دوسو ساخته از قدرت را در عهد باستان متأخر ایجاد کرد که دامنه تأثیر آن از مدیترانه و ایران بسیار فراتر رفت و اروپای قرون وسطی و جهان اسلام و نیز شرق آسیا را متأثر کرد. دیگر هدف من در نوشتن این کتاب آن بود که راه و روش جدیدی برای درک این مسئله به دست دهم که چگونه فرهنگ های چندگانه (شامل فرهنگ سیاسی بصری فضایی و کاربردی بر هم اثر کرده و یکدیگر را شکل می دهند. در حالی که پژوهشهای پیشین بیشتر بر پارادایم های تفسیری منفعل متمرکز بودند من تلاش کردم تا کانون تمرکز را به سوی انتخاب های کنشگرانه از سوی حامیان کاربران و مفسران تغییر دهم نه تنها میخواستم به ظهور نقش مایه های بیگانه و نوظهور در اینجا و آنجا بپردارم بلکه قصد داشتم تحلیل کنم چرا روم و ایران به رغم دشمنی گاه به گاه و رقابتی که تقریباً...

چندین دهه از غصبهای پیاپی مقام امپراتوری آغاز نابودی تجارب مستقیم و انتقال سنتهای امپراتوری روم بود. تقریباً همه اسناد و مدارک مربوط به آیینهای دینی امپراتور و قدیسان هم در پایتخت و هم در ایالت ها به لغزش افتاد و محو شد و بسیاری از سنن آیینی شهر مرتبط با امپراتور از حمله اقامتگاه وی در رم بلاتکیلف شد (۵۵) اما یک چیز ثابت ماند گرچه امپراتور روم کمتر در شهر رم سکونت داشت شهر هنوز قدرت و جذابیتش را به عنوان یک مکان یادآوری در خود حفظ کرده بود. امپراتوران هنوز در مراسم سنتی و فضاهای شهر تا جایی که تحت نظارتشان بود شرکت داشتند و بناها و محیطهای آیینی شهر نقش با اهمیتی در مشروعیت بخشی به تجارب و انتقال ایدئولوژی ایفا می کردند. در نظام فکری دوره چهار قیصری روم جایی بود که امپراتور در آن بود. در دوره دیوکلتیان شهر رم از نظر اهمیت افول کرد چراکه در دوره چهار قیصری چند پایتخت منطقه ای امپراوری پدید آمد. (۵۶) شهر رم، علاوه بر اینکه با مرزهای استحکاماتی فاصله زیادی داشت مکانی بود قوی تر از آن که یکی از چهار امپراتور فرضاً برابر بتواند آنجا را برای اقامت خود اختیار کند. این شهر در قیاس با کاخ ها و اقامتگاه های امپراتوران مناطق دیگر که منابع وافری در اختیار داشتند تا حدود زیادی نادیده گرفته شده بود اندک دخالتهای پراکنده نشان دهنده وجود رویکردی سنتی برای به تصرف در آوردن فضاهای نمادین آشنای شهر است. (۵۷) مغفول واقع شدن نسبی شهر رم و قدرت عظیم نمادین آن پس از انحلال دوره دوم چهار قیصری عیان شد یعنی هنگامی که این شهر جاودان برای مدت کوتاهی دوباره در مرکز توجه قرار گرفت.