کتاب از جناب پو چه خبر؟

بیش از یک قرن و نیم از مرگ پو میگذرد ولی او همچنان یکی از مشهورترین نویسندگان جهان است ،پو برخلاف بیشتر نویسندگان پرآوازه بر نویسندگان و منتقدان هم عصر خود تأثیر چشمگیری گذاشت. آثار او واکنشهای بشری را نشانه میگیرند همان واکنشهایی که در گذر زمان تن به تغییر نمی دهند.
پو کار خود را با سرودن شعر آغاز کرد اشعاری چون «تمرلین» و الاعراف از نخستین اشعار منتشر شده او هستند. نخستین داستان هایش که آمیخته ای از داستانهای شبه علمی و ترسناک بودند در مجلات ادبی به چاپ رسیدند. پو همچنین ویراستار درخشانی بود مقاله نویسندگان برجسته را سر و سامان میداد و نقدهای قابل توجهی مینوشت در مجموعه حاضر پنج داستان و یک مقاله از این نویسنده بلند آوازه را جمع آوری کرده ایم. داستان نخست، یعنی «لیجیا» که پو روزگاری آن را بهترین قصه خود خوانده بود به مقوله مورد علاقه نویسنده میپردازد مرگ و بقای روح قول ابتدای داستان که منبع آن به درستی مشخص نیست تلویحاً بـه مـا...

گفتم، «ظاهراً با جبردانان پاریس سر جنگ داری، ولی ادامه بده.» من در مورد قابلیت دسترسی و ارزش استدلالی بحث دارم که ریشه در هر نوع شکی دارد جز منطق مطلق به ویژه استدلال ریاضی مُراد من است. ریاضیات علم صورت و کمیت است؛ استدلال ریاضی همان منطق صرف است که برای مشاهده صورت و کمیت مورد استفاده قرار می گیرد. خطای عظیم اینجا نهفته است که فرض کنیم حقایق آنچه که جبر محض خوانده میشود حقایق مطلق یا گلی هستند. و این خطا آن چنان فاحش است که من از اقبال عالمگیر آن شرمسارم. قضایای ریاضی حقیقت مسلم نیستند مثلاً آنچه در روابط - صورت و کمیت صحیح است در اخلاقیات باطل است در علم اخلاق کاملاً ناصواب است که بخش های مجزا را برابر گل در نظر بگیریم در شیمی هم این قضیه باطل است. از منظر غرض هم باطل است؛ چه حاصل جمع دو غرض با ارزش مشخص، لزوماً برابر ارزشهای جداگانه آنها نخواهد بود. حقایق ریاضی بی شمار دیگری وجود دارند که تنها در محدوده روابط حقیقی هستند ولی ریاضیدان به حسب عادت چنان از حقایق محدود بحث میکند که گویی کاربرد مطلق دارند گویی جهان هم آنها را همان طور می پندارد. برایانت در اثر فاضلانه خود تاریخ اساطیر یک منشأ خطای قیاسی را ذکر میکند و می گوید ما افسانه های کهن را باور نداریم، لیک پیوسته خودمان را فراموش کرده و از آنها به مثابه واقعیت های موجود نتیجه گیری می کنیم. جبردانان متعصب آن افسانه ها را باور دارند و آن نتیجه گیری ها را انجام میدهند ولی نه از سر زوال حافظه، بلکه به دلیل تهی مغزی غیر مسئولانه من تا به حال ریاضی دانی را ندیده ام که باور نداشته باشد

ادگار آلن پو در زندگی کوتاه سراسر فقر و پریشانی و تلخ کامی توانست در قالب چهل و هشت شعر کوتاه، شعر سمبلیک نویی را پی افکند به داستان کوتاه جدید رسمیت ببخشد داستان پلیسی را ابداع و داستانهای علمی را گسترده تر کند. داستانهای روان شناختی و سمبلیک بنویسد و تئوری نقد و اصول نقد تحلیلی را در بسیاری از سطوح گسترش دهد
 . . .