کتاب رقص ساعت

کتابی که پیش رو دارید جدیدترین اثر نویسنده و منتقد آمریکایی آن تیلور (متولد ۱۹۴۱) است. خانم تیلور تاکنون برای سه رمان نامزد دریافت جایزه پولیتزر شده که رمان درس" تنفس در سال ۱۹۸۹ بالاخره این جایزه را از آن خانم تیلور می کند. وی جوایز متعدد دیگری نیز برنده شده است و کارنامه درخشانی دارد. این نویسنده پرکار تا حالا بیست و دو رمان بلند نوشته که در همه آنها نگاهی نو به زندگی و حالات روحی و روانی زنان پرداخته است. رمان رقص ساعت داستان زندگی زنی به نام ویلا در یک را از کودکی تا پیری روایت میکند در طول این کتاب با فراز و نشیبها و اتفاقات زندگی این شخصیت همراه میشویم نویسنده با ذکاوت و چیره دستی حالات روحی شخصیت زن داستان را روانکاوی میکند.

سبک نویسنده در نوع خود منحصر به فرد است جزئیات ریز و دقیقی که بیان کرده ممکن است گاهی حتی موجب تعجب مخاطب شود یکی دیگر از ویژگیهای نویسنده دیالوگهای پشت سرهم است که روند داستان را جذاب میکند و به خواندن سرعت می بخشد. خانم تیلور به خاطر شخصیت پردازی ،دقیق جزئیات بسیار ریز و ظریف و لحن روراست و مستقیمش با مخاطب در دنیای ادبیات مدرن شناخته شده است.

او به نشانه بی توجهی به موضوع یک دستش را روی دست دیگرش گذاشت و گفت: من باید از شما عذرخواهی کنم منظورم این است که به شما تسلیت می گویم.

ویلا گفت: «ممنونم.»

در روزهای اول او مجبور بود با خودش کلنجار برود که در جواب این حرف نگوید: وه، فدای سرتان.» اما حالا دیگر آبدیده شده بود.

او به ویلا گفت: مدام دارم به اتفاقات آن روز فکر میکنم. آیا به طریقی من مقصر ماجرا بودم؟ آیا من مسئول تصادف بودم؟ درست است که او جلوی من آمد، اما آیا من

هم نقشی داشتم؟»

به نظر میرسید او منتظر جواب ویلا نیست؛ به نقطه ای خیره شده بود، انگار داشت صحنه را جلوی چشمانش ترسیم میکرد.

او گفت: می دانستم راننده بدی بودم یا حداقل راننده خوبی نبودم حواسم پرت بود. متوجه این موضوع شده بودم داشتم رانندگی میکردم که یکدفعه دیدم یا خدا آن ماشین چقدر به من نزدیک شده است هر روز که ماشینم را در گاراژ خانه می گذارم خدا را شکر میکنم که یک روز دیگر بدون تصادف گذشت.» ویلا گفت: «من هربار که پشت فرمان مینشینم همین کار را میکنم او شوخی نمیکرد اما آن مرد فکر کرد شوخی کرده است چون یک گوشه لبش را به نشانه لبخندی کوتاه و بی حال بالا آورد.

او گفت: «قبل از آن اتفاق من همیشه راننده نسبتاً خوبی بودم همیشه آن طور حواس پرت نبودم اما آن موقع من... ببینید نمیخواهم بهانه بیاورم یا کارم را توجیه کنم منظورم این نیست اما زمستان گذشته همسرم من را ترک کرد و رفت

ویلا گفت: «اوه خدای من

من این را نگفتم که شما دلتان برای من بسوزد یا هر چی

ویلا گفت: «نه، البته که نه

بیست و هشت سال کنار هم زندگی کرده بودیم فکر میکردم زندگی خوبی داریم بچه نداشتیم اما... اما همیشه به نظرم میرسید زندگی زناشویی قابل قبولی داریم ولی یک روز او گفت من باید یک چیزی به تو بگویم من عاشق یک نفر دیگر هستم.»

ویلا سرش را کج کرد و با ترحم به او نگاه کرد.

ول خواستم با او بحث کنم میخواستم بگویم ببین به خدا همه ما ممکن است علاقه ای گذری به کسی پیدا کنیم 

آن تیلور در سال ۱۹۴۱ در مینی آپولیس مینه سوتا متولد و در کارولینای شمالی بزرگ شد. او تاکنون بیش از بیست جلد زمان نوشته است و در زمانهایش زندگی و حالات و روحیات زنان را کنکاش میکند و با دیدی جدید به جنبه های مختلف زندگی زنان میپردازد. بیستمین زمان او قرقره آبی در سال ۲۰۱۵ جزو لیست کتابهای نامزد دریافت جایزه پولیتزر شد. یازدهمین زمان او به نام درس تنفس در سال ۱۹۸۸ توانست جایزه پولیتزر را از آن نویسنده کند. زمان «رقص ساعت» نیز در هفت مجله آمریکایی جزو پر فروش ترین زمان ها شد. این کتاب متشکل از دو بخش است و در حالی که بخش دوم روایت استمراری دارد؛ بخش اول از سه اپیزود مستقل تشکیل شده است. تیلور از روزی شروع میکند که مادر عصبی ویلا زمانی که او قهرمان متواضع تیلور یازده سال داشت خانواده اش را برای ۲۴ ساعت ترک میکند