کتاب ادوار سه گانه فلسفه آلن بدیو

(نقد و تفسیر)

نویسندۀ کتاب سازوکار فاشیسم، خود را صرفاً به بازبینی و بررسی حکومت‌های گذشتۀ فاشیستی و نازیستی محدود نمی‌کند، او درون‌مایه‌های فاشیسم را از دل جهانِ امروز، بیرون می‌کشد و نشان می‌دهد چگونه فاشیسم و نازیسم هنوز زنده است؛ از هیتلر تا ترامپ، از اردوگاه آشویتس تا «مجرم» خواندن سیاه‌پوست‌ها، از یهودستیزی تا اسلام‌‌هراسی. لب کلام جیسن استنلی آن است که «آنها» صرفاً زاییدۀ توهم و قدرت‌طلبی سیاستمداران است. از آنجا که مضامین این کتاب بسیار معاصر است، می‌توان آن را نسخه‌ای روزآمد از مفاهیم کلاسیک در باب فاشیسم دانست.فهرستمقدمه. 9فصل ۱: گذشتۀ اسطوره‌ای.. 17فصل ۲: تبلیغات.. 34فصل ۳: روشنفکرستیزی.. 44فصل ۴ : ناواقعیت.. 60فصل ۵: سلسه‌مراتب.. 77فصل ۶: قربانی‌شدگی.. 88فصل ۷: نظم و قانون.. 100فصل ۸: دلهرۀ جنسی.. 115فصل ۹: سدوم و عموره 126فصل 10: ARBEIT MACHT FREI 137مؤخره 161قدردانی.. 167یادداشت‌ها 170مقدمهپدر و مادرم پناه‌جویانی بودند گریخته از اروپا که مرا با داستان‌های قهرمانانۀ ملتی پروراندند که نقشی بسزا در شکست ارتش هیتلر داشت و راه را برای شکوفایی بی‌سابقۀ لیبرال‌دموکراسی گشود. پدرم که در اواخر عمر به‌شدت از بیماری پارکینسون رنج می‌برد اصرار داشت از سواحل نرماندی دیدن کنیم. سر بر شانۀ همسرش، نامادری من، نهاده بود و گویی آرزوی دیرین زندگی خود را محقق می‌دید. سرانجام، پا به مکانی گذاشته بود که بسیاری از جوانان دلاور آمریکایی در آنجا جان خود را در نبرد با فاشیسم از دست دادند. با اینکه خانوادۀ من این میراث آمریکا را ارج می‌گذاشت و به آن می‌بالید، به‌خوبی آگاه بود که دلاوری آمریکایی و ایدۀ آزادی آمریکایی هرگز یکی نبوده است.چارلز لیندبرگ پیش از جنگ دوم جهانی، با پروازهای شجاعانۀ خود و نخستین پرواز انفرادی به آن سوی اقیانوس اطلس، مظهر رشادت آمریکایی بود که مرزهای فتح‌شده با تکنولوژی نوین را جشن می‌گرفت. او با نام و آوازۀ خود نقش مهمی در جنبش اولویت آمریکا بازی کرد که مخالف جنگ با آلمان نازی بود. در مقاله‌ای به نام «پرواز، جغرافی و نژاد» که در سال 1939 در نشریۀ پرطرفدار ریدرز دایجست چاپ شد، لیندبرگ چیزی برای آمریکا تجویز می‌کند که بی‌شباهت به نازیسم نیست:وقت آن است که از کشمکش دست بکشیم و سپر نژاد سفید را علم کنیم. هم‌پیمانی با نژادهای بیگانه ثمری جز مرگ برای ما ندارد. پیش از آنکه آب‌های پهناور کشورهای بیگانه ما را در خود فروبلعد، باید از میراثمان در برابر مغولان، پارسیان و اعراب مغربی دفاع کنیم.][سال 1939 همان سالی است که پدر شش سالۀ من از راه فرودگاه  تمپلهفبرلین همراه مادرش الیزه پس از ماه‌ها زندگی مخفی از آلمان نازی گریخت. او سوم اوت 1939 از راه دریا وارد نیویورک شد. کشتی او از کنار مجسمۀ آزادی گذشت و در بندر پهلو گرفت. آلبوم عکس خانوادگی ما از دهۀ 20 و 30 قرن بیستم شش قطعه عکس را در آخرین صفحۀ خود جا داده  که مجسمۀ آزادی رفته‌رفته شکل می‌گیرد و در آخرین عکس کاملاً نمایان می‌شود.جنبش اولویت آمریکا چهرۀ عریان گرایش فاشیستی آن دوران آمریکا بود.] [ در دهه‌های 20 و 30 قرن بیستم، بسیاری از مردم آمریکا در مخالفت با مهاجرین، به‌ویژه مهاجرین غیراروپایی، با لیندبرگ هم‌عقیده بودند. در واقع قانون مهاجرت مصوب 1924 که به‌شدت ورود مهاجران را به کشور محدود می‌کرد پناه‌جویان غیرسفیدپوست و یهودی را هدف گرفته بود.  سال 1939 چنان از شمار پناهندگان در آمریکا کاست که ورود پدر من به نیویورک به‌راستی شبیه معجزه است.دانلد ترامپ در سال 2016 با برگزیدن شعار اصلی خود «نخست آمریکا» به این تفکر جان تازه‌ای بخشید. در هفتۀ نخستینِ ریاست‌جمهوری، دولت او بی‌وقفه به دنبال ممنوعیت مهاجران بود که شامل پناه‌جویان، خصوصاً پناه‌جویان کشورهای عربی، می‌شد. ترامپ همچنین وعده داد که میلیون‌ها کارگر غیرقانونی غیرسفیدپوست آمریکای جنوبی و مرکزی را از کشور اخراج کند و تمام قوانینی را که برای فرزندان آنان حق‌وحقوقی قائل‌ می‌شود از میان بردارد. در سپتامبر 2017، دولت اعلام کرد که در سال 2018 تنها به 45 هزار نفر پناه‌جو اجازۀ ورود به کشور را می‌دهد. این کمترین حدی است که در تاریخ برای پناه‌جویان تعیین شده است.همچنان‌که شعار ترامپ «نخست آمریکا» یادآور لیندبرگ است، دیگر فعالیت‌های انتخاباتی او نیز خبر از شور و اشتیاق نسبت به گذشته‌ای نامعلوم می‌دهد: «به آمریکا عظمت دوباره می‌بخشیم.» اما دقیقاً در چشم ستاد انتخاباتی ترامپ، چه زمانی آمریکا عظمت داشت؟  قرن نوزدهم که سیاهان در آمریکا بَرده بودند؟ یا زمان جیم کروا که سیاهان آمریکایی در جنوب کشور حق رأی نداشتند؟ در مصاحبه با استیو بنن، مشاور ارشد استراتژیکِ او، که در شمارۀ هجدهم نوامبر 2016 مجلۀ هالیوود ریپورتر منتشر شده، نشانه‌ای هست تا دوران طلایی آمریکا را از نظر ستاد انتخاباتی ترامپ بشناسیم. او در مورد سال‌های پیش رو می‌گوید: «این سال‌ها به ‌اندازۀ سال‌های 1930 هیجان‌انگیزند.» در یک کلام، دورانی که آمریکا بیشترین همدلی را با فاشیسم داشت.*     *     *