کتاب جدول تناوبی عناصر نشر شباهنگ

در سال 1869 دمیتری مندلیف (1907-1834) نمونه‌ی جدول تناوبی خود را که مبنای تمام نمونه‌های امروزی است منتشر کرد. جدول تناوبی نمایشی از تمام عناصر شناخته شده با یک ترتیب خاص است. می‌توان تنها با نگاه کردن به جای هر عنصر نسبت به عناصر دیگر در جدول به اطلاعات مهمی دست یافت.
مندلیف عناصر را در جدول تناوبی به ترتیب افزایش جرم اتمی نسبی قرار داد. وی عناصر را در سطرهای افقی (دوره) قرار داد تا عناصری که خواص مشابه داشتند در ستون‌های عمودی (گروه) ظاهر شوند. او برای اینکه مطمئن شود عناصر با خواص یکسان در یک گروه قرار گرفته‌اند مجبور بود برخی از خانه‌های جدول را خالی بگذارد. اما این جدول باز هم به این خاطر که دانشمندان را قادر به پیش‌بینی خواص عناصر جا افتاده می‌ساخت منبع اطلاعاتی مناسبی بود. بعدها ثابت شد که فرض‌های مندلیف درباره‌ی خواص عناصر جاافتاده به طرز شگفت‌انگیزی دقیق بوده‌اند.

منبع: ناشر کتاب

پیوند کلر و سدیم به توضیح این مطلب کمک میکند یک اتم سدیم روی هم رفته یازده الکترون دارد دو تا در لایه اول هشت تا در لایه دوم و یکی در لایه آخر این عنصر برای اینکه پایدار باشد باید الکترون لایه آخر را از دست بدهد. کلر دارای هفده الکترون است یعنی هفت الکترون در لایه آخر؛ پس برای پایدار شدن باید یک الکترون بگیرد تا لایه آخرش کامل شود اگر یک الکترون از اتم سدیم به اتم کلر منتقل شود هر دو این عناصر به آرایش کامل هشت الکترونی در لایه آخرشان می رسند. ظرفیت هر دو آنها یکی است. یک پیوند یونی بین دو اتمی که حالا دیگر یون نامیده میشوند صورت می گیرد که به شکل گیری ترکیب یونی کلرید سدیم میانجامد. تعداد الکترونهای لایه آخر عناصری که در جدول تناوبی در یک گروه قرار دارند یکسان است، به همین دلیل عناصر یک گروه با عناصر دیگر واکنشهای مشابهی میدهند.

در سال ۱۸۶۹ دمیتری مندلیف (۱۹۰۷-۱۸۳۲) نمونه جدول تناوبی خود را که مبنای تمام نمونه های امروزی میباشد منتشر کرد جدول تناوبی نمایشی نموداری از تمام عناصر شناخته شده با یک ترتیب خاص می باشد. می توان تنها با نگاه کردن به جای هر عنصر نسبت به عناصر دیگر در جدول به اطلاعات مهمی دست یافت. مندلیف عناصر را در جدول تناوبی به ترتیب افزایش جرم اتمی نسبی قرار داد. وی عناصر را در سطرهای افقی (دوره) قرار داد تا عناصری که خواص مشابه داشتند در ستونهای عمودی (گروه) ظاهر شوند. او برای اینکه مطمئن شود عناصر با خواص یکسان در یک گروه قرار گرفته اند مجبور بود برخی خانه های جدول را خالی بگذارد اما این جدول باز هم به این خاطر که دانشمندان را قادر به پیش بینی خواص عناصر جا افتاده میساخت منبع اطلاعاتی مناسبی بود. بعدها ثابت شد که فرض های مندلیف درباره خواص عناصر جا افتاده به طرز شگفت انگیزی دقیق بوده اند.