مکردیچ دیوینی سارکسیان (۱۹۲۴-۲۰۰۲) شاعر و نویسنده‌ی ارمنی است که در سال ۱۹۵۸ عضو کانون نویسندگان ارمنستان شد. او از سال ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۲ سردبیر ماهنامه‌ی گراکان تِرت، نشریه‌ی ادبی کانون نویسندگان ارمنستان بود و در سال ۱۹۸۱ عضو هیئت مدیره‌ی کتنون نویسندگان اتحاد جماهیر شوروی شد. سارکسیان در سال ۱۹۸۳ برای مجموعه داستان صلح قبل از جنگ جایزه‌ی دولتی ارمنستان را دریافت کرد و در سال ۱۹۸۴ به مناسبت پنجاهمین سالگرد تأسیس کانون نویسندگان اتحاد جماهیر شوروی و همچنین شصت سالگی خودش مدال دوستی ملت‌ها را گرفت. از او آثار بسیاری به جا مانده است.

نویسندگی در چهارچوب مرزهای ارمنستان فرآیندی پر فراز و نشیب است. نسل جدیدی از نویسندگان در حال حاضر در ارمنستان مستقل در حال رشد هستند. البته فقدان نقد مستقل ادبی تحلیل شرایط را دشوار می‌کند. تنش‌های موجود بین اتحادیه نویسندگان ارمنستان دوران شوروی و گروه‌های ادبی مستقل چالش‌هایی را به‌وجود آورده است.

از جمله محبوب‌ترین نویسندگان عصر حاضر که به موضوعات اجتماعی و فساد سیاسی می‌پردازند، و اهرام ساهاکیان و واهه آوتیان هستند که دومی از اواخر دهه نود و در نتیجه‌ی آزار و اذیت مقامات ارمنستان در سوئد زندگی می‌کند.

نویسنده‌ی دیگر، آرمن ملیکیان است که در سال ۲۰۰۲ برای مدت کوتاهی به ارمنستان بازگشت و شروع به نوشتن به ارمنی، زبان رسمی ارمنستان کرد. ملیکیان پس از تبعید و طرد شدنش، وفاداری به فرهنگ یا ادبیات ارمنی را انکار کرده است. بااین‌حال آخرین اثر او «سفر به سرزمین باکره» که در سال ۲۰۱۰ در ایالات متحده منتشر شد و یازده جایزه‌ی ادبی را به خود اختصاص داد، به برخی از اساسی‌ترین مسائلی می‌پردازد که جامعه‌ی ارمنی را آزار می‌دهد، مانند روابط جنسیتی، جهت‌گیری مذهبی و فساد سیاسی. سارکسیان نیز از دیگر نویسندگان مهمِ معاصر این کشور است.