زادۀ پنجمین روز ژانویۀ ۱۹۳۲ در آلساندریا در ایتالیا. هر چند نام اکو بیشتر از هر چیز، با رمان‌نویسی گره خورده است، اما او بیشتر در زمینۀ فلسفه و نشانه‌شناسی فعالیت داشته است.

اکو مدرک دانشگاهی خود را از دانشگاه تورینو اخذ کرد و سپس در دانشگاه‌های بولونیا، میلان، فلورانس و کولژ دو فرانس تدریس را آغاز کرد.

یکی از ویژگی‌های برجستۀ اکو آن است که این نویسنده، همواره از گفت‌وگوی میان شرق و غرب هواداری کرده و از طرفداران زبان اسپرانتو است که در ایده، زبانی بین‌المللی و فاقد مرز است.

پدر اومبرتو اکو، یعنی جولیو، در خانواده‌ای بسیار پرجمعیت به دنیا آمده بود. خانواده‌ای که ۱۳ فرزند داشت. او پیش از رفتن به جبهه‌های جنگ جهانی دوم، حسابدار بود.

وقتی پدر راهی جنگ شد، امبرتو به همراه مادرش در دهکدۀ کوچکی در پیدمونت زندگی می‌کرد. اکو در سال‌های پس از جنگ، تحصیلات خود را در دانشگاه بولونیا در رشتۀ ادبیات و فلسفۀ قرون وسطی ادامه داد و پایان‌نامۀ خود را با موضوع توماس آکویناس به نگارش درآورد.

مشهورترین کتاب اومبرتو اکو نام گل سرخ است که در سال ۱۹۸۰ منتشر شد. فروش این کتاب چشمگیر بود، به‌نحوی که آمار فروش جهانی‌اش به بیش از ۱۰ میلیون نسخه رسید.

اومبرتو اکو همچنین به پاس فعالیت‌هایش در زمینۀ نشانه‌شناسی و فلسفه و ادبیات، بیش از ۳۰ دکترای افتخاری از دانشگاه‌های گوناگون دریافت کرده است.

شمارۀ صفر، آنک نام گل، گورستان پراگ، جزیرۀ روز پیشین، اعترافات یک رمان‌نویس جوان، ۳ قصه و بائودولینو از جمله آثار اومبرتو اکوست.