کتاب حرمسرای قذافی نشر ثالث

آدم‌ربایی، تجاوز، تحقیر و خشونت. این سرنوشت انبوهی از زنانی بود که به چنگ معمر قذافی، حاکم مستبد لیبی، افتادند. آنیک کوژان نظام وحشتناکی را شرح می‌دهد که در آن زنان جوان به ارضای نیازهای حیوانی قائد اعظم وادار می‌شدند.

با فرا رسیدن بهار عربی، نسیم‌های امید بر سر تا سر کشورهای در حال تحولات وزیده بود. زنان تونسی با حضور در عرصه‌های عمومی قدرتشان را به نمایش گذاشته بودند و زنان مصری با حضور شجاعانه‌شان در میدان التحریر اعتماد به نفس و روحیه‌ی بالای خویش را. اما زنان لیبی کجا بودند؟ آن‌ها در حین انقلاب چه کرده بودند؟ مگر این همان انقلابی نبود که آن‌ها از مدت‌ها پیش در طلبش بودند، آغازگرش بودند و از آن حمایت کرده بودند؟ پس چرا حالا خودشان را مخفی کرده بودند؟ چرا آن‌ها از انظار عمومی پنهان نگه داشته شده بودند؟

لیبی کشوری بود که تا قبل از انقلاب، جهانیان فقط آن را به واسطه‌ی لودگی‌های قذافی و محافظان مونثش می‌شناختند.

این‌ها زنان یونیفورم‌پوش و مسلحی بودند که رهبر لیبی می‌کوشید آن‌ها را به عنوان پرچمداران انقلاب خودش جا بزند، و حالا چرا هیچ خبری از زنان لیبیایی نبود. آنها کجا بودند؟

در پس این پنهان بودن چهره زنان لیبیایی ماجراهای زیادی پنهان شده بود. اما واقعیت ماجراها چه بود؟
حرمسرای قذافی زندگینامه‌ی قذافی نیست و خواننده نباید به این کتاب همچون زندگینامه‌ی سیاسی قذافی نگاه کند. کتاب حرمسرای قذافی، در واقع فقط به یک وجه هولناک از زندگی قذافی می‌پردازد؛ وجهی که عملا تبدیل به جزئی از ساختار حکومتی رژیم قذافی شده بود.

نویسنده‌ی کتاب برایمان شرح داده چگونه قذافی تعرض جنسی را تبدیل به ابزاری برای استیلا بر دیگران کرده بود.

در این جا منظور از دیگران طیف وسیعی را شامل می‌شود؛ از بردگان جنسیِ ساکن در حرمسرا تا رقبای سیاسی بالقوه و بالفعل قذافی و نیروهای شبه نظامی‌ای که در ماه‌های پایانی حیات قذافی علیه او می‌جنگیدند.

قذافی‌ای که در کتاب حرمسرای قذافی به تصویر کشیده شده به قدری هول‌انگیز است که شاید باورش برای خوانندگان مشکل باشد. اما کتاب به قدری مستند و خوب پژوهش شده است که جای هیچ تردیدی باقی نمی‌گذارد.

این کتاب داستان نیست، روایتی مستند است. آنیک کوژان خبرنگار فرانسوی نویسنده این کتاب است. ثریا شخصیت اول کتاب حرمسرای قذافی است، دختری که از مدرسه ربوده می‌شود.

دختران لیبیایی زیادی در این سال‌ها با این سرنوشت مواجه شده‌اند که بسیاری از آن ها از ترس آبروی خود درباره این موضوع سخن نمی‌گویند. ثریا سکوت خود را در این مورد شکست و آن را با آنیک کوژان نویسنده حرمسرای قذافی در میان گذاشت.

آنیک کوژان که در سال ۲۰۱۱ برای بررسی نقش زنان در انقلاب لیبی به آنجا رفته بود با دختری به نام ثریا آشنا می‌شود و آن دختر داستان زندگی خود را برای او تعریف می‌کند.

در آغاز آنیک کوژان آن صحبت‌ها را به صورتی که هویت ثریا آشکار نشود به صورت مقاله منتشر کرد. پس از دریافت بازخورد و انتقاد‌های زیاد و پیدا شدن نمونه‌های مشابه مورد ثریا بسیاری از خبرنگاران برای پیدا کردن ثریا کوشیدند.

در نهایت آنیک کوژان کتاب حرمسرای قذافی را در دو بخش منتشر کرد بخش اول مربوط به ثریا و بخش دوم مربوط به موارد دیگر است. در این کتاب از شخصی به نام مبروکه نام برده می‌شود که مسئول تشریفات و یا شکارچی دختران برای قذافی است.