جستجوهای اخیر
جستجوهای پرطرفدار
111,000
یکی از نتایج ناشی از طبیعت دلبخواهی بودن نشانه های زبانی است. این واقعیت که هیچ گونه پیوند ذاتی و طبیعی میان معنی و صورت آوایی وجود ندارد، به هر یک از دو بخش یادشده امکان می دهد که زندگی جداگانه ی خود را داشته باشند و ممکن است
هر یک جداگانه تغییر کنند. ویژگی دیگر نشانه که مورد تأکید سوسور است، خطی بودن دال ها است. دال های زبانی چون ماهیتی شنیداری دارند فقط دارای بعد زمانی هستند. جاری بودن در زمان باعث می شود که نشانه ی شنیداری ماهیتی خطی داشته باشد، در حالی که نشانه های تصویری دارای دو بعد هستند. خطی بودن دالها باعث می شود زبان گفتاری را به مثابه زبان طبیعی و واقعی از زبان نوشتاری که لزوماً خطی نیست، متمایز کنیم و بتوانیم کلام پیوسته را به واحدهای معنی دار تقطیع کنیم هر چند مشخص نیست سوسور با طرح مفهوم خطی بودن دالها در نظر داشته آن را با چه چیزی در تقابل بداند، اما برخی می گویند او با طرح این مفهوم میخواسته زمینه را برای معرفی محور هم نشینی آماده کند (جوزف ۱۹۹۵، ص ۲۳۷ به طور خلاصه میتوان گفت مفهوم نشانه مفهومی بنیادی برای تعریف سوسور از زبان است و نقش مهمی در دیدگاه های دیگر او، به ویژه دوگانگی های مشهور او دارد. چند دهه قبل از سوسور، مطالعه ی زبان محدود به چند بخش بود مطالعه ی تاريخي متون مكتوب، مطالعات گویش شناسی مطالعات آواشناسی که تحت تأثیر نگاه پوزیتیویستی به علم بود و مطالعات مرتبط با روان شناسی اما مطالعه ی زبان به عنوان پدیده ای عام و مجزا از ملاحظات تاریخی و روان شناختی با مرگ ویلیام دوایت ویتنی (۱۸۲۷-۱۸۹۴) که طرفدار آن بود پیشرفت چندانی نداشت جوزف ۱۹۹۵ ص (۲۳۳) همان گونه که گفته شد به نظر سوسور زبان مجموعه ای از نشانه هاست که سخن گویان آن را به صورت گفتار به کار میبرند نسلهای پیاپی در کنار هم زندگی می کنند و در نتیجه کودکان از پدران و مادران و دیگر افراد محیط خود زبان را به طور طبیعی یاد میگیرند و زبان همراه با نسلهای پیاپی تداوم می یابد. از این رو در هر لحظه زبان را می توان هم به عنوان نظامی ثابت مشخص و موجود نگریست و هم به عنوان نظامی که محصول گذشته است. یعنی از یک سو زبان نظامی از نشانه ها و یا....
تلگرام
واتساپ
کپی لینک