کتاب قصه انسان و پایداری اش

گفت و گو پیرامون زندگی و آثار شاملو بهانه ای شد تا ایران درودی را از نزدیک ببینم. مصاحبه تا پاسی از شب ادامه داشت جای یکایک هنرمندانی که درودی در صحبت هایش از آنها یاد کرده بود و هر کدام به آن خانه رفت و آمد داشتند خالی میدیدم شاملو را می دیدم که در گوشه ای با غلام حسین ساعدی و هوشنگ طاهری گرم صحبت است یدالله رؤیایی و نادر نادرپور شعرهای تازه خود را می خواندند. خسرو گلسرخی در برابر شاملو فقط شنونده بود. شاملو که نبود بیژن مفید بود پرویز کیمیاوی تازه مغولها را ساخته بود ناتل خانلری در انتخاب دو تابلو که میخواست برای فرهنگستان بخرد مردد بود حسین آریان پور چند تابلو را نامگذاری میکرد شفیعی کدکنی آمده بود تا دیداری تازه کند. و حالا میهمانان جای را کرده اند خالی دیرگاهی ست

میزبان در خانه اش تنها نشسته

دیدگاه های خانم درودی درباره نقاشی و شعر به ویژه شعر شاملو مرا بر آن داشت تا بیشتر درباره زندگی و آثار ایشان مطالعه کنم کتاب اول نقاشی های وی که در سال ۱۳۵۲ منتشر شده بود و نیز چشم شنوا» (۱۳۸۳) را تهیه کردم و بعد از دیدن نقاشیها و خواندن نقدهایی که نقاشان و منتقدان ایرانی و خارجی درباره آثار او نوشته بودند به کتاب در فاصله دو نقطه ..... که زندگی نامه خود نوشت ایشان است) رسیدم.

دانش آموزی که تا چندی پیش در کلاس درس مزاحم محسوب می شد و به زحمت از عهده امتحانات بر می آمد ناگهان رتبه شاگرد اولی را به دست آورد و تا پایان دوره دبیرستان هر سال این رتبه را تجدید کرد. در همین زمان بود که آموزش نقاشی را نیز پنهان از پدر و مادر شروع کرد دیری نگذشت که پدر ایران به این فعالیت پی برد. او را تشویق کرد و نخستین اثر نقاشی اش را خرید اتفاق تلخ خودکشی پدربزرگ در ۱۴ سالگی روی داد. تأثیر این واقعه ناگوار نگرش او را به زندگی برای تمام عمر شکل داد و یکی از مهمترین عوامل انتخاب هنر به عنوان حرفه در زندگی اش شد و با این باور که فقط هنر است که هیچ حادثه ای از ارزشش نمیکاهد تصمیم گرفت حرفه ای را برگزیند که تعیین کننده آن ارزشها باشند نه قیمتها.

چند سال بعد از خودکشی پدربزرگ ایران در سال ۱۳۳۳ پس از پایان تحصیلات متوسطه برای تحصیل در دانشکده عالی هنرهای زیبای پاریس (بوزار) به خواهرش که شاگرد رشته پیانو در کنسرواتور پاریس بود پیوست. نخستین برخورد او با محیط فرهنگی فرانسه غیر مترقبه بود. در بدو ورود متوجه شد هر آنچه در کلاسهای خصوصی نقاشی ایران آموخته اشتباه بوده و میباید آموزش را از صفر شروع کند. به توصیه استادش - شاپلن میدی به بازسازی برخی از آثار موزه لوور پرداخت تا مفاهیم اساسی نقاشی همچون آمیزش رنگها با یکدیگر و ارزش فضا در نقاشی را درک کند. گرچه فضای کلاس هم علاوه بر کمبود فرهنگ نقاشی بر او سنگینی میکرد مدلهای سراپا عریان او را سخت شرم زده می ساخت. هم کلاسی ها از شرم و خجولی او به خنده در می آمدند و او را مورد تمسخر قرار می دادند و مبارزه ناخواسته ای را برای او پیش میکشیدند.

در دانشکده بوزار او تنها دختر دانشجویی بود که به تعبیر دیگران از کشور هزار و یک شب آمده بود. این عنوان که به نوعی نادیده گرفتن فرهنگ ایرانی او بود ایران را بر آن داشت که هویت ملی خود را از این سوء تفاهم برهاند و تأکید بر هویت ملی و شناساندن فرهنگ دیرپای ایران راهی بود که او برگزید و بدان همت گماشت.

استعداد آفرینش در ایران درودی وسعتی گسترده تر از قلمرو خاص نقاشی دارد اما گویی برای او هدف حیات نقاشی است و به همین سبب دیگر زمینه ها در برابر این رویای مقدس آن گونه که باید تمامیت خود را نمایان نکرده اند. مقالات او در باب تاریخ هنر و نیز نقد هنر گشاینده راهی بوده است که بعدها اهمیت آن برای دوستداران هنر و علاقه مندان این قلمرو نمایانگر شد. همچنان که او سال هایی را در گرمای قدرت تخیل و نیروی غریزی تصویر سازی صرف تهیه کنندگی و کارگردانی برنامه های فرهنگی و هنری تلویزیونی کرد که در عصر خود بازتاب در خوری داشت و رسانه تصویری ایران را با این گستره آشنا ساخت و آشتی داد. نقد نویسی ، ترجمه و تحقیق همچنین تدریس تاریخ و شناسایی هنر در دانشگاه مجموعه ای در زندگی او پدید آورد که میتوان آن را تاثیر گذار و سرشار از تلاش در راه فرهنگ و هنر این سرزمین توصیف کرد. با این همه دریغ است اگر به هنر نویسندگی او در کتاب " در فاصله ی دو نقطه ...! " اشاره خاص نداشته باشیم.