جستجوهای اخیر
جستجوهای پرطرفدار
75,000
به در این بخش از درآمد، به اجمال به بحث زبان و نسبت و جایگاه آن در دازین، آن طور که هیدگر در وجود و زمان» بدان می پردازد، اشاره خواهیم کرد. علت این کار این است که در فصول اثر پیش رو به بحث زبان، بیشتر با عنایت به دوران متاخر تفکر هیدگر پرداخته می شود؛ اما بحث و نظری که هیدگر در وجود و زمان درباره زبان ارائه می دهد، بحثی لازم و مقدماتی برای تقرب به حقیقت زبان در دوران بعدی فکری اوست؛ تو گویی در وجود و زمان ما با یک دوره انتقالی مواجه هستیم. مایکل اینوود در کتاب «فرهنگ لغات هیدگر سه مرحله را در اندیشه او درباره زبان تشخیص می دهد. ۳ هیدگر در مرحله نخست که متأثر از اندیشه های هوسرل و کتاب «پژوهشهای منطقی وی است بر این باور است که زبان بیانگر معنایی فرازبانی (Extralinguistic) است به طوری که مستقل از هر زبان خاص و رها از موقعیت روانی و اجتماعی حاکم بر مناسبات گوینده و شنونده است. «دو ساختار عبارت و مصداق واژه و معنا، هر چقدر هم که رابطه شان به نظر نزدیک بیاید به قلمروهای متفاوت واقعیت تعلق دارند. ۵ عناصر و مؤلفه های زبان به صورت محسوس قابل ادراک هستند، تعلق به عالم واقع دارند و در طی زمان تغییر میکنند. در مقابل، معانی هرگز تغییر نمی یابند. ما در اینجا با معانی پیشازبانی مواجه هستیم و نقش زبان در این دوره از تفکر هیدگر نقشی ابزارگونه است؛ یعنی زبان وسیله ای است که به کار ارتباط اندیشه های پیشازبانی میآید و این نقش را از آن رو می تواند انجام دهد که بازتاب واقعیت است.
تلگرام
واتساپ
کپی لینک