جستجوهای اخیر
جستجوهای پرطرفدار
88,800
بدل می شدند که عمده اقتصاد را به دست داشتند، اختیارشان به دست کشور یا ایالت قرار میگرفت و پس از آن کارگران در استخدام دولت بودند. ساعت کار بر اساس وضعیت نامتناسب و خطرات کار متفاوت بود و همگان در سن ۴۵ سالگی بازنشسته می شدند.
ویلیام موریس یادداشتی درباره نگاه به پشت سر نوشت و در آن، «زندگی ماشینی بلامی و تأکید آن بر تحمل پذیر کردن کار به وسیله کاهش میزان کار، نه با کاهش درد کارگران تا کمترین میزان را محکوم کرد. موریس بعد تر کتاب خبرهایی از ناکجا یا عصری برای آرمیدن (۱۸۹۰) را نوشت تا در آن جامعه ای را به تصویر بکشد که بر پیشه وری و اجتماع محلی تکیه دارد. در حالی که بلامی از یک نظام سیاسی پیچیده سخن میگفت موریس از خانه های مجلس به منظور انبار کردن کود استفاده میکرد و میگفت ما دیگر چیزی نداریم که بتوانید نامش را سیاست بگذارید بلامی نیز یادداشتی درباره خبرهایی از ناکجا نوشت و در آن اعلام کرد به طور کلی موافق آن است و صرفاً کتاب به جزئیات بیشتری نیاز دارد. اما نیرومندترین نویسنده آرمان شهرها اچ جی ولز بود که هم از آرمان شهرهای خوب نوشت و هم از نا آرمان شهرها آثار او بسیار متفاوت اند، اما مقولات یکسانی را پی میگیرند یکی تعارض میان سرمایه و کار است که اگر حل نشود چه اتفاقی می افتد و چگونه باید حل شود و دومی مطلوبیت حکومت جهانی است. ولز را به درستی آرمان شهرگرایی بدبین توصیف میکنند مردی که باور داشت ارتقای همه جانبه کیفیت زندگی انسان ممکن است اما تردید داشت اراده انجام چنین کاری یافت شود او هرگز از امیدش دست نشست اما همچنین از تردیدش هم کناره نگرفت. ماشین زمان (۱۸۹۵) یکی از اولین و موفق ترین رمانهای ولز، در آینده ای دور رخ میدهد و در آن نسل آتی سرمایه و کار همچنان در تعارض اند اکثر آرمان شهرها و ناآرمان شهرهای دیگر او در آینده ای نزدیک تر و بعضی به ویژه نا آرمان شهرها را میتوان گامی به سوی آینده ای که در ماشین زمان تصویر شده است در نظر گرفت که در آنها تقسیم میان کار و سرمایه شدید و شدیدتر شده است آرمان شهرها و عمده نوشته های سیاسی غیر آرمان شهرگرایانه ولز راههایی برای پیشگیری از آینده های منفی پیشنهاد میدهند.
تلگرام
واتساپ
کپی لینک