جستجوهای اخیر
جستجوهای پرطرفدار
مجموعه "رنگین گل"، شامل اشعار میرزا "محمدعلی صائب تبریزی" است که تحت ویرایش و شرح "محمد قهرمان"، شاعر و محقق برجسته خراسان، منتشر شده‌است. این اثر به عنوان پنجمین مجلد مجموعه‌ای است که نشر سخن به نام "از میراث ادب فارسی" در نظر گرفته است.
میرزا "صائب تبریزی" از نسل تجار مشهور تبریز بود. او و خانواده‌اش به همراه خانوارهای زیادی که بر امر شاه عباس اول به اصفهان منتقل شدند، به نام "تبریزی‌های اصفهان" شناخته می‌شدند. او در جوانی به تحصیل در اصفهان مشغول بود، ولی به مدتی به کشورهایی مانند هند، هرات و کابل سفر کرد. پادشاه کابل، "خواجه احسن الله ظفرخان"، او را با احترام می‌پذیرفت. سال‌ها بعد، "صائب" به میهن بازگشت و در اصفهان زندگی کرد. شاه عباس دوم، او را به عنوان ملک‌الشعرا معرفی کرد. او پس از یک عمر حافله، در اصفهان درگذشت.
صائب یک شاعر فراوان و پربروت بود. تعداد بیت‌های او بین شصت هزار تا صد و بیست هزار تخمین زده شده است. او اغلب در قالب غزل شعر می‌سراید و به سبکی جدید که بعدها "سبک هندی" نامیده شد، پرداخت. اشعار "صائب" به غنای تصویر و مضمون ظریف و باعمق شهرت دارد، که نمونه‌هایی از آن در "رنگین گل" جمع‌آوری شده‌است.
229,100
مقدمه
غزلها
ابیات برگزیده
توضیحات
فهرست لغات ،کنایات ترکیبات و تعبیرات
به نام خدا
میرزا محمد علی صائب تبریزی بزرگترین غزلسرای قرن یازدهم هجری و یکی از نامدارترین شاعران سراسر تاریخ ادبیات فارسی، در حدود ۱۰۰۰ هجری یا یکی سال بعد از آن در تبریز زاده شد. پدر او میرزاعبد الرحيم تاجری معتبر بود خانواده صائب جزو هزار خانواری بودند که به فرمان شاه عباس از تبریز به اصفهان کوچ کردند و در محله عباس آباد سکنی گزیدند. صائب در اصفهان به آموختن علوم عصر پرداخت و در جوانی به حج رفت و به زیارت مشهد مقدس نیز نایل آمد.
در آن روزگار هندوستان برای ایرانیان جاذبه ای خاص داشت. بنیان فرمانروایی امپراتوران گورکانی هند با كمك سلاطين صفوى بود و امرای ایرانی نیز و بیش در اداره امور آن کشور دست داشتند. پادشاهان هند به فرهنگ و هنر ایران عشق می ورزیدند. مادر اکبر شاه اهل جام بود و همسران محبوب جهانگیر و شاه جهان ایرانی بودند. شاهان این سلسله و سلاطین محلی دکن، توجهی خاص به ادبا و فضلا و هنرمندان داشتند و آنان را به صلات گرانبها می نواختند.
صائب درسال 1034 راهی هند شد و چند سال با ظفرخان در کابل بسر برد. وی به نیابت از پدر خود خواجه ابوالحسن تربتی، حکومت آن صوبه را برعهده داشت. ظفرخان شعر می سرود و «احسن» تخلص می کرد. صائب از این حاکم ادب پرور ایرانی تبار محبت بسیار دید. قصایدی در مدح او دارد و در مقاطع بعضی از غزلهای خود از وی با احترام نام برده است. گرچه پس از بازگشت به وطن و بخصوص بعد از یافتن منصب ملك الشعرایی و کشمکشهای ایران و هند بر سرقندهار، اکثر آن ابیات را تغییر داده و یا حذف کرده است.
تلگرام
واتساپ
کپی لینک