کتاب راهبردهای مربیگری تغذیه برای بهبود کارآیی تمرینات ورزشی

علم به انسان شناخت و توانایی بخشیده است علم مانند نور روشنی بخش است. با کمک علم توانسته ایم جهان را از ذره های کوچک درون اتم تا اجرام آسمانی و کهکشان ها تا اندازه ای بشناسیم. گرچه یقین قطعی بر قوانین علمی نداریم ولی تا آن جا که توانسته ایم قوانین علمی را به کمک آزمایش و تجربه کشف و تأیید کرده ایم و توانسته ایم با آنها برخی حوادث و رویدادهای آینده را پیش بینی کنیم. در این راستا ورزش و علوم ورزشی نیز از این قاعده مستثنی نیست. برای بهبود و به اوج رسانی کارآیی تمرینات و عملکرد ورزشی، راه کارهای بسیاری وجود دارد.

آشنایی با علم تغذیه و روابط متقابل پیچیده ی آن با عملکرد ورزشی یکی از روشهای بسیار کارآمد برای دستیابی به موفقیت ورزشی است. کتابی که پیش روی شماست تلاشی در جهت پاسخ دادن به نیازهای تغذیه ای نوین ورزشکاران و روشهای کاربردی و مؤثر برای ارتقای کارآیی تمرینات و عملکرد ورزشی است تا به امروز بسیاری از ورزشکاران و مربیان ورزشی تنها بر نقش تغذیه در روزهای قبل و حین رقابت ورزشی تاکید داشتند اما در این کتاب رویکرد جدیدی ارائه شده است تا بر اساس آن علاوه بر بهبود عملکرد ورزشی حین رقابت در طی تمرینات ورزشی، پاسخ سازشی به هر جلسه و وهله تمرینی نیز بهبود یابد بهبود پاسخ سازشی به هر جلسه تمرین ورزشی در نهایت دستیابی به اوج عملکرد و موفقیت در رقابت ورزشی را منجر میشود مفهوم راهبردهای مربیگری تغذیه ورزشی برای بهبود عملکرد در هفتاد و پنجمین جلسه مؤسسه تغذیه در ۸-۷ دسامبر ۲۰۱۱ میلادی در شهر مایورکا کشور اسپانیا توسط چندین محقق برجسته علم تغذیه ورزشی مورد بحث و بررسی قرار گرفت. در این جلسه محققان نظرات خود را در حیطه های تخصصی خود ارائه نموده و به اشتراک گذاشتند تا بدین طریق راهبردهایی را برای بهبود کارآیی تمرینات ورزشی بهبود سریع تر آسیب دیدگی و احتمالاً کاهش دوره بیماری ارائه کنند آنچه در این کتاب مشاهده مینمائید حاصل نظرات و مباحث ارائه شده در این جلسه است که با کمک پروفسور لوک ون لون و پرفسور کوین دی تیپتون به رشته تحریر درآمده است. همچنین این دو محقق با تلاش خود به تکمیل مباحث مطرح شده کمک نموده اند کلام آخر آنکه امید است ترجمه این اثر دانش و بینش جدیدی را پیش روی علاقه مندان به تغذیه ورزشی قرار داده و البته نکته سنجی خوانندگان به رفع کاستی های احتمالی برای ویرایشهای بعدی راهگشا و مفید خواهد بود.

فصل پنجم - راهبردهای غذایی برای مقابله با کاهش توده عضلانی در دوره بازتوانی ۶۱

اغلب توصیه شده است که پاسخ التهابی کاهش یابد یا حتی در صورت امکان حذف شود. با این حال، با توجه به اینکه التهاب ممکن است به روند بهبود آسیب دیدگی کمک نماید (۳)، به نظر نمی رسد از بین بردن پاسخ التهابی مطلوب باشد. متأسفانه، اطلاعات کافی در مورد شناخت فرآیندهای التهابی وجود ندارد اما به نظر میرسد باید از بروز پاسخ التهابی بیش از حد جلوگیری شود. در این راستا توصیه هایی در مورد مصرف اسیدهای چرب در دسترس است. در برخی آسیب دیدگی های بسیار شدید به عنوان مثال سوختگی شدید، ممکن است التهاب بیش از حد روی دهد. با این حال بسیاری از آسیب دیدگیهای ناشی از ورزش، به ویژه در ورزشکاران سالم، به اندازه ای شدید نیستند که به بروز التهاب کنترل نشده منجر شوند (۳).

بسیاری از دستورالعملها، اجتناب از مصرف بیش از حد اسیدهای چرب امگا ۶ و افزایش دریافت اسیدهای چرب امگا ۳ را توصیه نموده اند. لازم به ذکر است که این توصیه ها عمدتاً مبتنی بر مطالعات درون محیط آزمایشگاهی هستند. از آنجا که اسیدهای چرب امگا-۳ عمدتاً در روغن ماهی روغن دانه کتان گردو و غیره یافت میشود مصرف مکمل آن نیز اغلب توصیه می شود. اسیدهای چرب امگا ۶ به طور معمول در روغنهای گیاهی، مانند ذرت، آفتابگردان و غیره یافت میشوند از آنجا که اهمیت واقعی فرآیندهای التهابی مشخص نمیباشد، لذا نمی توان به طور دقیق مشخص کرد که چه نسبتی از مصرف امگا-۳ به امگا ۶ در رژیم غذایی التهاب ناشی از آسیب دیدگی را تحت تأثیر قرار میدهد در نتیجه توصیه قطعی در این زمینه امکان پذیر نمی باشد بنابراین مکمل سازی اسیدهای چرب امگا ۳ و کاهش مصرف اسیدهای چرب امگا ۶ برای کاهش التهاب باید در اولویت قرار گیرد شاید مفهوم «یک بار امتحان آن ضرری ندارد» بهترین توصیه باشد از این دیدگاه کاهش مصرف روغن آفتابگردان و ذرت نباید بسیار زیاد باشد و در صورتی که این نظریه صحیح باشد ممکن است به جلوگیری از بروز التهاب بیش از حد پس از آسیب دیدگی کمک کند