کتاب زیبایی شناسی زندگی روزمره

موضوع ما زیبایی شناسی روزمره است هم به عنوان امری فراتر از حوزه سنتی مطالعه فلسفی زیبایی شناسی که معمولاً به آثار هنری ای محدود میشود که به شکلی مرسوم تر فهمیده میشوند و هم به عنوان گامی به درون عرصه جدیدی از بررسی زیبایی شناسانه - خود جهان به شکل گسترده تر این مقدمه محتوای مقالاتی را که خواهند آمد جمع بندی میکند با این هدف که خواننده را در باب درون مایه های مشترکی که در فصلها طرح میشود، راهنمایی کند و استدلال موجود در پس ساختار این کتاب را توضیح دهد.

فصلهای بخش اول این کتاب بحثهایی عمومی را درباره به کار بردن نقد زیبایی شناسانه در باب اشیا و رویدادها طرح میکند که تا همین اواخر از چنین بررسی ای محروم بوده اند. در فصل اول تام لدی طرحی کلی از حوزه زیبایی شناسی روزمره پیشنهاد میکند این فصل به گونه ای تحسین برانگیز نمایی کلی از این موضوع در ارتباط با کار سنتی در زمینه نظریه زیبایی شناسی به دست می دهد و بنابراین نماینده بحثی است که میشد در این مقدمه به دست داد. لدی با نگاه به استفاده محاوره ای از اصطلاحات زیبایی شناسانه پیشنهاد میکند

زیبایی شناسی موقعیت اجتماعی چگونه چیزی است؟ احتمالاً شبیه به زیبایی شناسی محیط خواهد بود؛ جایی که عوامل سهیم بسیاری با هم جمع می شوند تا سرشت زیبایی شناسانه آن را به وجود آورند و به آن هویتی متمایز بدهند: شرکت کننده ها صحنه فیزیکی شرایط اجتماعی، همراه با زمان تاریخ و تأثیر قدرتمند فرهنگ و رسوم همه در سرشت ادراکی تجربه زیبایی شناسانه جمع می شوند. به علاوه هیچ محیطی نیست که ما بتوانیم آن را بدون حضور انسان بشناسیم و در مورد آن سخن بگوییم چون چنین چیزی به لحاظ تجربی ناممکن است. بنابراین زیبایی شناسی اجتماعی شاید نوعی زیبایی شناسی محیطی باشد. [۱۱]

پس زیبایی شناسی اجتماعی نوعی زیبایی شناسی موقعیت است اما هویت این نوع خاص از موقعیت به چیست؟ زیبایی شناسی اجتماعی، مانند هر نظام زیبایی شناسانه ای مبتنی بر زمینه است. بسیار مبتنی بر ادراک حسی هم هست زیرا آگاهی مبتنی بر ادراک حسی بنیاد امر زیبایی شناسانه است. به علاوه، عوامل مشابه آنهایی که در هر عرصه زیبایی شناسانه ای هست در زیبایی شناسی اجتماعی هم در کار است گرچه هویت خاص آنها میتواند متفاوت باشد. در حالی که بدین معنا هنرمندی وجود ندارد فرایندهای خلاقانه ای در شرکت کننده های آن در کار است؛ آنانی که ویژگی های ادراکی را مورد تأکید قرار داده، شکل میدهند و معنا و تفسیر را فراهم می آورند. یقیناً در اینجا شیء هنری وجود ندارد، بلکه خود موقعیت مرکز توجه ادراکی میشود همان طور که در مجسمه مفهومی یا در محیط ها چنین می شود. و در همان حال که شرکت کننده های آن در خلق سرشت زیبایی شناسانه موقعیت مساهمت میکنند ممکن است با رضایت مملو از ارج گذاری کیفیت های خاص آن را تشخیص دهند و شاید همانند اجراکننده در افزایش و توسعه دادن آنها عمل کنند یک موقعیت اجتماعی با چنین شیوه هایی با شکل دادن به روابط انسانی ممکن است زیبایی شناسانه شود.