کتاب دستیابی به اشتغال پذیری مادام العمر

آرون مکنزی سر یک دوراهی قرار داشت. او بیست و هشت سال داشت و مدرک مدیریت ارشد کسب و کار از دانشگاهی پیشرو که در آن با افتخار فارغ التحصیل شده بود را به دست آورده بود. علاوه بر این به تازگی دومین ترفيع خود را در رده های مدیریتی شرکت خود که یک شرکت لجستیک در غرب میانه بود، دریافت کرده بود. اما هنوز در مورد وظیفه و شغل جدید خود اطمینان نداشت. در حالی که کمتر از سه سال از فارغ التحصیل شدنش از موسسه آموزش عالی می گذشت توسط رئیس خود به عنوان سرپرست نسل آینده روبه رشد انتخاب شده بود و این مسئله برایش این سؤال را ایجاد کرد که آیا واقعا آنچه برای موفقیت در سمت جدید خود لازم داشت را در اختیار دارد یا خیر.
به جای اینکه از ترفيع خود هیجان زده باشد، احساس بلاتکلیفی می کرد. مطمئن نبود که آیا از سمت مدیریتی جدید لذت ببرد یا حتی آیا برای آن صلاحیت دارد. صنعت لجستیک طی دهه گذشته به طرز چشمگیری تغییر یافته بود و هنوز هم در این عصر دیجیتال سازی و ساختارشکنی در حال تغییر بود.
فصل ۱
IQ بهره هوشی'
مقدمه
بیایید با حقیقت روبرو شویم... برای رقابت در بازار امروزی باید دارای درجه ای از سطح هوشی باشید. لازم نیست باهوش ترین فرد باشید، اما باید به اندازه کافی باهوش باشید تا نکات ظریف و پیچیدگی های محیط کاری خود را درک کنید. فناوری به تنهایی می تواند گیج کننده باشد اما وقتی عواملی مانند جهانی سازی و ساختارشکنی بازاری را به آن اضافه کنید، به شما کمک می کند تا بتوانید چه در شرکت خود و چه در بازار بین آنچه می آید و میرود، تمایز قائل شوید.
مسئولین استخدام لزوما به دنبال افراد تیزهوش و ممتاز نیستند. اما آنها به دنبال اشخاصی هستند که می توانند مشکلات پیچیده را حل کرده و راهبردهایی رقابتی را در محیطی اینچنین که مدام در حال دیجیتال و پیچیده شدن است مطرح کرده و به کار گیرند. به همین دلیل است که ما با قدیمی ترین و پایه ای ترین بهره یعنی IQ یا بهره هوشی شروع می کنیم.
کلمات «باهوش» یا «هوش» یا «IQ» برای ما به اندازه کلمات «زرنگ»، «نابغه» یا «با استعداد» رایج هستند. اینها از دوران کودکی به ما القا شده اند تا به ما بگویند که آیا «باهوش هستیم» یا «چندان باهوش نیستیم». در مدرسه تست های « IQ» دادیم تا بسنجیم که چقدر باهوش هستیم و این موضوع را
ثابت کنیم. این کلمات بار مفهومی اجتماعی و در برخی موارد، ننگ اجتماعی را به دنبال داشتند. میتوانستند عامل توانمندسازی یا منبع دلسردی و بی انگیزگی باشند. آنها می توانستند به عنوان یک مانع یا بازدارنده برای آنچه می توانستیم و نتوانستیم در زندگی انجام دهیم، عمل کنند. هنگامی که جمله «او چندان باهوش نیست به کسی تعلق گیرد، انتظارات ما به صورت آگاهانه یا ناخودآگاه و به طور خودکار از آن فرد کاهش می یابد. در مقطعی از زندگی آلبرت انیشتین به او تلقین شده بود که چندان باهوش نیست»، هرچند که بعدها به عنوان یک نابغه( بسیار زرنگ) رده بندی شد.
هدف از این فصل ارائه برخی از چشم اندازها در مورد آن كلمات و فرض هاست به ویژه در زمینه محل کار و اشتغال پذیری مادام العمر. ما با اصول اولیه شروع می کنیم نگاهی اجمالی می اندازیم به به ریشه های کلمات و اینکه چگونه تکامل یافتند تا مفاهیم و فرض های پیشین را برقرار سازند و از برخی جهات آنها را نابود سازند. همچنین به برخی از مطالعات اولیه در مورد هوش و اینکه چگونه هوش ما به شکل «ثابت» در نظر گرفته می شد و اینکه قادر به توسعه با بهبود نبود می پردازیم. سپس، بررسی خواهیم کرد که چگونه مطالعات جدیدتر دیدگاهی تازه و متفاوت را ارائه داده اند و اینکه چگونه هوش ما می تواند توسعه یابد.
در پایان، تلاش خواهیم کرد تا همه این موارد را در کنار هم قرار دهیم تا دریابیم چگونه می توانیم از عناصر اصلی هوش خود برای برقرار سازی اشتغال پذیری مادام العمر استفاده کنیم و آنها را توسعه دهیم.
بگذارید از ابتدای کار شروع کنیم...
هوش و IQ لغت انگلیسی Intelligence از اسامی لاتین Intelligentia یا Intellectus نشأت گرفته است که به نوبه خود از فعل Intelligere، به معنای فهمیدن یا درک کردن