کتاب کوچینگ و منتورینگ

«کوچینگ و منتورینگ» عنوان کتابی است نوشته‌ی مایک برنت و فیونا السادنت که انتشارات اندیشه احسان آن را به چاپ رسانده است. استفاده از رهیاری (کوچینگ) و مربی‌گری (منتورینگ) در بستر سازمان‌ها، روندی روبه‌رشد دارد و این روند مدیون اثربخشی این رویکردها و بازگشت سرمایه‌ی قابل توجه آن‌هاست. تغییر در نوع نگرش به سرمایه‌های انسانی و نقش کلیدی آن‌ها در رشد یک سازمان و بالا بردن امکان تداوم حیات آن، محققان و مؤسسات مرتبط را به تکاپو انداخته است تا رویکردهای مبتنی بر یادگیری و توسعه مشارکت سازمانی، همانند «کوچینگ و منتورینگ» را مورد توجه ویژه قرار دهند.

رویکرد «کوچینگ و منتورینگ» و کوچ‌ها و منتورهای سازمانی، می‌توانند در شکل و محتوا با فرهنگ عمومی انطباق یابند و از این دیدگاه، کارایی خود را به‌عنوان عنصری درون‌فرهنگی و پرسش‌گرانه به‌شدت افزایش دهند. برخلاف بسیاری از رویکردهای دیگر که در بستر فرهنگ مسدود می‌شوند.

از سویی در سال‌های اخیر تعریف‌های متفاوت و گاه متضادی از مفهوم «کوچینگ و منتورینگ» در فضاهای کسب‌وکاری و آکادمیک ارائه شده است که اغلب سبب سردرگمی دوستداران و علاقه‌مندان می‌شود. این کتاب، منبعی طبقه‌بندی‌شده و کارآمد است که به شما برای دریافت تعریف دقیق و استاندارد مفهوم کوچینگ و منتورینگ، درک مزایای آن‌ها و ابزارها و موقعیت‌های کاربرد آن‌ها دیدی شفاف می‌دهد.

شما با استفاده از رویکردها و ابزارهای معرفی شده در این کتاب می‌توانید به سطح عالی‌تری از «کوچینگ و منتورینگ» دست یابید. خلاصه و گزیده بودن هر فصل، مزیتی فوق‌العاده است که بهره‌وری مطالعه این کتاب را افزایش می‌دهد. «کوچینگ و منتورینگ»، مهارت‌ها و رویکردها و ابزارهای مشابهی دارند و یک منتور خوب، بهتر است کوچ خوبی نیز باشد.

«کوچینگ و منتورینگ» همان‌گونه که درباره مهارت‌ها، شایستگی‌ها و قابلیت‌هاست، به اشکال گوناگون درباره نگرش‌ها هم می‌باشد. برخی افراد به‌صورت طبیعی در این زمینه ماهرند اما بسیاری دیگر حس می‌کنند برای تبدیل شدن به بهترین کوچ یا منتوری که می‌توانند باشند، نیاز به کمک دارند.

این کتاب به شما کمک خواهد کرد که درک کنید برای یک کوچ و منتور خوب بودن، چه چیزی ضروری است و نکته‌ها و تکنیک‌های متنوعی برای موفقیت در سناریوهای مختلف کوچینگی عرضه خواهد کرد.

گوشه ای از کتاب

زبان بدن یک جنبه‌ی اصلی در برقراری ارتباط است و می‌تواند ناخواسته بسیاری از نشانه‌ها و سرنخ‌های مربوط به احساسات یک فرد را آشکار کند. رفتار جسمی ما به‌واسطه‌ی حالت چهره، ژست، وضعیت بدن، تماس چشمی و نزدیکی به ما کمک می‌کند تا احساساتمان را به دیگران بروز دهیم.

آگاهی از زبان بدن خودتان بسیار مهم است؛ زیرا باید از پیام‌هایی که از این طریق به مراجعان منتقل می‌کنید، مطلع باشید. مهم است که طبیعی باشید. شما باید خود طبیعی‌تان باشید و درعین‌حال، حواستان به تأثیر زبان بدن خود بر دیگری هم باشد.

زمانی که مراجع نگران است، شما باید مصرانه زبان بدن او را مشاهده کنید و به‌ویژه حواستان به تغییر در الگوهای عادی باشد؛ چون این امر حاکی از تغییر در احساسات، حالات و هیجانات فرد است. همین تغییرات نشان می‌دهد که چه زمانی برای طرح پرسش، تحقیق یا واکاوی بیشتر مناسب است. وقتی متوجه تغییر می‌شوید، می‌توانید با چنین سؤالاتی آن‌ها را برانگیزید: «به نظر نگران می‌رسی؟» یا «کمی گیج به نظر می‌رسی.»

تماس چشمی یکی از مهم‌ترین جنبه‌های زبان بدن است؛ این اصطلاح را اغلب برای سطح خیرگی به کار می‌برند. محققان می‌گویند افرادی که سطح بالاتری از تماس چشمی برقرار می‌کنند، بیشتر مورد اطمینان، با اعتمادبه‌نفس، مدعی، توانا و صمیمی تلقی می‌شوند. از طرف دیگر، کسانی که سطح تماس چشمی پایینی دارند، غالباً مردد، خجالتی، گوشه‌گیر و حتی گاهی گستاخ تلقی می‌شوند. با این وجود، آگاهی از بستر فرهنگی در اینجا اهمیت دارد. در برخی فرهنگ‌ها، نگاه مستقیم و طولانی به یک فرد، بی‌ادبی محسوب می‌شود. این موضوع، در برخی کشورهای آسیایی و خاورمیانه وجود دارد و حتی در بعضی فرهنگ‌ها قاعده‌ی کلی هست که زنان از نگاه مستقیم با مردان خودداری می‌کنند.

به یاد داشته باشید، زبان بدن شامل کارهایی است که هنگام صحبت کردن و گوش دادن انجام می‌دهید؛ همین‌طور نحوه‌ی بیان مسائل.

آنچه می‌گویید مهم است؛ اما آنچه در حین صحبت کردن انجام می‌دهید و شیوه‌ی بیان مسائل برای ایجاد روابط عمیق و همدلانه، مطمئن و باکیفیت، اهمیت بیشتری دارد.